Pedofilie kent verschillende vorm. De hardcore pedo die zelf het kind doet, en de kring eromheen die toekijkt. Of anderszins misbruik maakt zonder het kind zelf aan te raken. Tot zij die zielsveel van kinderen houden en er alles voor over hebben. Het zijn niet alleen de gebreken in de waarheidsvinding die de Jeugdzorg verdacht maakt. Het zijn ook de gebreken in de handhaving van dwingend recht. Jeugdrecht is civiel recht. En in het civiel recht worden uitspraken van rechters betekend door een bevoegde deurwaarder aan de persoon tot wie ze zijn gericht, voordat wordt geëxecuteerd. Daarop bestaat geen uitzondering.
Niet bij de Jeugdzorg. De Jeugdzorg krijgt hulp van de Politie bij en tijdens de ten tenuitvoerlegging van rechterlijke uitspraken zonder dat daaraan vooraf betekening door een bevoegde deurwaarder heeft plaatsgevonden. Dit betekent niks anders dan dat alle executies van de uitspraken door de Jeugdzorg nietig zijn. Alle kinderen met OTS en UHP worden stelselmatig lastig gevallen of onrechtmatig gevangen gehouden door de Jeugdzorg. En er zijn talloze ondernemingen die tot wel 50% meer winst hebben gemaakt in de Jeugdzorg afgelopen jaar. Het verkrachten en misbruiken van minderjarigen zelfs met grof geweld en dreigen met de dood is ook al ruimschoots bewezen door de talrijke officiële rapporten waar niemand een moer om geeft. Ook journalist Chris Klomp niet.
]]>Deze madam in Toga gaat zonder de feiten te kennen ervan uit dat uithuisplaatsingen niet plaatsvinden bij financiële problemen. Ze reageert daarmee op de ongeloofwaardige en ongefundeerde mening van kinderrechter mr. Marieke Engbers in de Volkskrant over de kritiek op de Jeugdzorg in de toeslagenaffaire. Wanneer de feiten worden gedeeld met Judge Joyce blokkeert ze de boodschapper op Twitter. De rechtspraak is formeel ketenpartner van de Jeugdzorg en kinderbescherming. Kennelijk ook in het publieke debat. Mevrouw de rechter houdt meer van haar ketenpartners dan van de rechtsstaat.
Of neem rechter Bart Swiers die het ingezonden stuk van Utrechtse kinderrechter Marieke Engbers uitstekend noemt. “Eindelijk weer praktijkkennis en nuchterheid in het overhitte debat over ouders die hun kind zouden zijn kwijt geraakt door de toeslagenaffaire”, meldt hij in het open riool op Twitter. Dat het volslagen onzinnig is wat Judge Joyce en Bart Swiers twitteren laat rechter Nathalie van Waterschoten zien bij Huberto Tan die uit ervaring weet dat Jeugdzorg “roddels” overneemt zonder echt onderzoek te doen.
Het bijzondere aan rechter Bart Swiers is dat hij ook advocaat is. Meer in het bijzonder strafrechtadvocaat. Gespecialiseerd in zedenzaken. Als rechter doet hij uitsluitend strafzaken. En hij is docent strafrecht. Juist hij als specialist strafrecht moet aan de feiten die iedereen door eenvoudig googelen kan kennen (bron, bron & bron) zien dat kinderen uit huis worden geplaatst zonder dat iemand aan waarheidsvinding doet en zonder dat beslissingen van rechters worden betekend en zonder dat een schriftelijk verslag van het binnentreden van een woning wordt verstrekt. En dat kinderen door de Jeugdzorg structureel worden misbruikt en mishandeld. Ook seksueel.
Kinderen worden onder toezicht van de jeugdhulp tot 400% meer mishandeld dan elders. Rechter Bart Swiers wil het niet weten. Want hij is advocaat voor zedendelinquenten? Wat ook speciaal is aan Bart Swiers is het feit dat hij portefeuillehouder strafrecht is van de Orde van advocaten te Amsterdam. De Raad van de Orden van Advocaten te Amsterdam weigert juristen op het tableau in te schrijven die stellen en beweren dat de Jeugdzorg kwalificeert als georganiseerde misdaad en dat de uithuisplaatsingen gelijk staan aan gedwongen verdwijning of mensenhandel.
De kritiek op de Utrechtse kinderrechter Marieke Engbers en haar opinie in Volkskrant komt vooral van mensen die uit ervaring weten hoe zwaar iedereen wordt bedrogen door de Jeugdzorg en de Kinderbescherming. Terwijl diezelfde kinderrechter alle lof krijgt toegezwaaid van Jeugdzorgprofessionals. En van rechters die op basis van hun vakinhoudelijke kennis beter moeten weten. En zich niet houden aan de regel dat een rechter spreekt door de uitspraken en niet door ingezonden stukken. Rechters die het open riool van de sociale media gebruiken voor hun opinie en daarmee zelfs de georganiseerde misdaad in de jeugdhulp een hart onder de riem steken, maken zichzelf belachelijk en ondermijnen het vertrouwen in de rechterlijke macht.
]]>In een kort interview met Radio hét Goede Nieuws™ laat Bram Bakker zijn ware aard zien. De vraag gaat over AIDS en Hiv en dat Bram Bakker geen stichting nodig heeft om de klokkenluiders daarin bij te staan. Op Twitter een bericht van Bram Bakker dat het inderdaad zo is dat AIDS niet door Hiv wordt veroorzaakt zal een stortvloed aan re-tweets opleveren en interviews met PowNed en Jeroen Pauw waarin Bram Bakker de bewijzen op tafel legt. De protocollen zullen erdoor veranderen. De bewijzen liggen op straat. Bram Bakker hoeft ze alleen aan te wijzen. Daarvoor is hij arts. "Artsen zijn niks" zegt Bram Bakker in het interview met Radio hét Goede Nieuws™ op goedenieuws.nl.
Artsen hebben veel gestudeerd en weten het verschil tussen een virusziekte en een syndroom. Daarom kunnen zij louter op basis van de nomenclatuur in alle redelijkheid vermoeden dat AIDS niet door Hiv kan worden bewerkstelligt want syndromen worden niet door een enkel virus veroorzaakt. Bram Bakker vindt dat artsen niks zijn dus dat daarom Bram Bakker niet van de daken kan of hoeft te schreeuwen dat AIDS helemaal niet door Hiv wordt veroorzaakt en dat de zorg waarbij Bram Bakker betrokken is reeds decennia lang mensen vergiftigt met medicijnen. Freddie Mercury is op die manier vermoord.
Bram Bakker behandelt patiënten die depressief zijn in verband met diagnose Hiv of Aids en Bram Bakker als arts kan zijn psychiatrische patiënt bij wijze van behandeling niet vertellen dat ze niet ziek worden van Hiv en wel van de medicijnen daartegen. Bram Bakker is ook de praatjesmaker in verband met zijn Depressiegala. Denk iemand nog dat Bram Bakker echt depressie behandelt? Vorig jaar had hij secretaris-generaal Erik G. uitgenodigd want depressie onder jeugd moet bespreekbaar worden gemaakt en secretaris-generaal Erik G. weet alles van de jeugd want secretaris-generaal Erik G. was de baas van de Gestapo in Amsterdam. Gestapo wordt tegenwoordig eufemistisch jeugdzorg of kinderbescherming genoemd. Bram Bakker weet dat niet want artsen zijn niks en de journalistiek stop de feiten doelbewust in de doofpot.
De onbekendheid bij Bram Bakker met al die feiten terwijl deze feiten wel algemeen bekend zijn onder de slachtoffers die Bram Bakker niet helpt met zijn achterhaalde informatiepositie, is natuurlijk schandalig. Op grond van basiswetenschap virologie wat elke basisarts krijgt onderwezen in Nederland had Bram Bakker dienen te openbaren dat AIDS niet door Hiv wordt veroorzaakt. Op grond van zijn mensenkennis als psychiater had hij secretaris-generaal Erik G. en de kinderbescherming dienen te ontmaskeren als zuiver onbetrouwbaar. Dat doet Bram Bakker niet want bij Bram Bakker draait het om Bram Bakker en bovendien verdient Bram Bakker gewoon zijn inkomen aan de ‘corporte tribe’ van Erik G. zijn vrienden.
]]>Het grote pijnpunt van de Amsterdamse Deken over het werk van mevrouw mr. Nakad is haar standpunten en beweringen over de Rechtspraak. Mevrouw Nakad is zorgvuldig komt gedragsregel 14 van de advocatuur na en kwam met een advies of hulpvraag bij de Deken. Ze wilde om bepaalde verder niet ter zake doende gronden bepaalde dossiers overdragen aan een andere advocaat van een ander kantoor. De Deken antwoordt door onderzoek in te stellen naar de gronden van de advies- of hulpvraag van mevrouw Nakad. Hij helpt haar niet. En verwijt haar dat ze geen bewijs levert van de gronden van haar hulp- of adviesvraag.
De Deken gedraagt zich als een jeugdzorg medewerker die de ouder(s) met een advies- of hulpvraag verder in problemen brengt. De Deken dient mevrouw Nakad tegemoet te komen en een advocaat aan te wijzen die de zaken van mevrouw Nakad overneemt. Het is aan deze nieuwe advocaat te bepalen in hoeverre de gronden van de hulpvraag van mevrouw Nakad waar zijn en of daaraan een vervolg gegeven dient te worden. De Deken kan de klachten van mevrouw Nakad noteren en optellen bij de rest van de klachten van advocaten over de jeugdzorg, voor zijn onderzoek naar de advocaten die voor de jeugdzorg en kinderbescherming werken omdat die hulp verlenen aan strafbare feiten.
Het dossier van de tuchtzaak van mevrouw Nakad laat goed zien wie hulppersonen zijn van de georganiseerde ambtelijke misdaad bij het ministerie van justitie en veiligheid en de civiele overheid. De deken in de tuchtzaak tegen mevrouw Nakad erkent bekend te zijn met klachten van advocaten over hoe het er aan toe gaat in de jeugdzorg en kinderbescherming, en heeft vervolgens een mening over het optreden van mevrouw Nakad. De Deken heeft anonieme signalen gekregen en is op internet gaan kijken en kwam toen een filmpje tegen van het optreden van advocaat Nakad in een wrakingszaak en hij vindt vervolgens wat van dat specifieke optreden. Dit optreden wordt uit de context gehaald en opgeblazen alsof mevrouw Nakad geen goede advocaat is die niet weet hoe het hoort of niet weet wat ze doet.
De Amsterdamse Deken heeft in beginsel helemaal niks te vinden. Het is totaal van de zotte dat de Deken als ouderling van de beroepsgroep actief het internet afstruint naar filmpjes van het werk van advocaten om vervolgens daarvan wat te vinden en uit eigen beweging zijn mening op te leggen aan anderen. Waarom doet die Deken dan niet zelf al die Jeugdzorgzaken. Waarom zegt hij zelf dan niet tegen al die ouders dat geen enkele advocaat in Nederland goede rechtsbijstand kan leveren in Jeugdzorgzaken omdat dit alle advocaten onmogelijk wordt gemaakt door de in hun nek hijgende Amsterdamse Deken! Het gelijk wat de Deken misschien heeft is de vraag of expliciet gesteld moet worden dat de Rechtspraak corrupt is. De Amsterdamse Deken weet precies wat er aan de hand is allemaal en dat de Rechtspraak in de onmogelijkheid is geplaatst onafhankelijk op te treden. In plaats iedereen van dienst te zijn, en op grond van zijn ambtsplicht van artikel 162 Sv aangifte te doen tegen de georganiseerde ambtelijke misdaad bij de jeugdzorg en de kinderbescherming, valt de Deken de advocate lastig die de vinger op de zere plek legt.
Er zijn enorme problemen in de Rechtspraak. In jeugdzaken is het helemaal bal. Op het oog ziet het er allemaal goed uit. Rechters in toga. En een Paleis van Justitie. Alleen de Rechters in kwestie in jeugdzaken civiel doen niet aan waarheidsvinding. En de jeugdbescherming doet ook niet aan waarheidsvinding. Dat de kinderrechter niet aan waarheidsvinding doet is de schuld van corrupte bestuurders. Dat de jeugdzorg niet aan waarheidsvinding doet is bewijs van internationale misdrijven, meer in het bijzonder gedwongen verdwijning. Kinderen worden radicaal ontworteld door de kinderbescherming. Raken niet alleen ouders kwijt. Alles wordt anders. Andere vrienden. Andere personen die zich oom noemen. Andere huisarts. Andere school. Andere misbruikers. In meeste gevallen raken de kinderen in de kinderbescherming van de drup in de regen en wordt hen hun toekomst ontnomen. De Deken verwijt mevrouw Nakad hulp te verlenen aan gijzeling van kinderen door ouders die met hun kinderen naar Polen zijn gevlucht, terwijl de kinderbescherming gijzelt. De Deken kan dat weten want de kinderbescherming handhaaft artikel 340 Rv niet.
Het is heel makkelijk te zien en begrijpen voor elke halfwas jurist dat het niet deugt wat er in de jeugdzorg gebeurt. Louter het feit dat de jeugdzorg beschikt over strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader is bewijs van gebrek aan fair play en/of equality of arms. In het strafrecht heeft de verdachte ook strafrechtelijke middelen en kan eventueel civielrechtelijke middelen inzet worden. In het jeugdrecht wordt het gewone bewijsrecht niet eens gehandhaafd. Het heeft voor ouders in veel gevallen geen enkele zin een second opinion te vragen want de rechter in jeugdzorg kijkt toch alleen naar wat de jeugdzorg stelt en beweert. De kinderrechter kijkt niet naar het niet door jeugdzorg geleverde bewijs van standpunten en beweringen, en kijkt niet naar de slordige dossiers en het ontbreken van verplichte ambtelijke documenten en de tegenstrijdigheden. De jeugdzorg claimt vaak dat UHP nodig is voor onderzoek naar de kindermishandeling terwijl aan de UHP vooraf welhaast moet vaststaan dat de kindermishandeling een feit is.
Een officier van justitie kan ook geen mensen zonder voldoende bewijs opsluiten voor onderzoek naar strafbare feiten. Aanhouding en voorarrest kan samengaan met onderzoek. Gevangenneming omdat men geen zicht heeft en onderzoek wil doen is niet rechtmatig. Dat de jeugdzorg geen “zicht” heeft op een kind kan op zichzelf een grond zijn voor UHP. Kinderen worden bij mishandeling als het ware onbepaald in voorarrest genomen zonder dat een rechter de gronden op waarheid toetst. Dat is een systeem vreemde oplossing voor kindermishandeling. Kindermishandeling is een kwestie van openbare orde. Dat hoort niet thuis bij een civielrechtelijke partij. Openbare orde is de zaak van de Politie.
Daarom ook dat de officier van justitie in het civiel recht bevoegd is kinderen uit huis te plaatsen of een ondertoezichtstelling te verzoeken. Het is bizar dat naast deze bevoegdheid van de Officier van Justitie een civiele partij bevoegd is waarvan iedereen weet dat het niet aan waarheidsvinding doet. Kindermishandeling is de sleutel voor optreden van de jeugdzorg. Mishandeling is in het algemeen een strafbaar feit. Dat kinderen zijn mishandeld maakt dit niet anders. Bij mishandeling van minderjarigen treedt de civiele overheid op die zonder waarheidsvinding en zonder aan ambtelijke verplichtingen te voldoen, het slachtoffer en niet de dader gevangen neemt en vervolgens de ouders verstoot. En het kind misbruikt.
De jeugdzorg beslist en de kinderrechter beschikt. Hooguit een enkele kinderrechter is hierin een verwijt te maken. Namelijk kinderrechters met een dubbelrol bij een instelling van de jeugdzorg. Daar zijn er een paar van die uit andere hoofde dan hun ambtelijke rol als rechter, weten of moeten weten dat de jeugdzorg willens en wetens met de wet en het belang van het kind in strijd niet aan waarheidsvinding doet en dus niet ontvankelijk verklaard dient te worden. En die kennis niet delen met hun ambtsgenoten. Omdat de jeugdzorg niet aan waarheidsvinding doet en de Deken hiermee bekend is dient de Deken de klachten van Jeugdbescherming W over mevrouw Nakad af te wijzen omdat de Deken door het gebrek aan waarheidsvinding van Jeugdbescherming W. weet dat er objectief bewijs bestaat van de gegrondheid van wat mevrouw mr. Nakad stelt en beweert over de jeugdzorg.
Kennelijk moet het bestuur van de Amsterdamse Orde van Advocaten eerst op de schop voordat wordt toegekomen aan de oplossing van het Jeugdzorg Probleem. Overigens blijkt uit het dossier van de tuchtzaak van mevrouw mr. Nakad dat de klachten mede zijn gebaseerd op een melding bij de Deken van journalist Chris Klomp. Journalist Chris Klomp maakt beroep en gewoonte van wegkijken van de feiten en demoniseren van goed werkende juristen. Zijn verdienmodel lijkt daarvan afhankelijk te zijn.
]]>De Jeugdhulp wordt omgeven door een grote groep professionals die geld verdient aan de Jeugdhulp met de levering van bijvoorbeeld trainingen. Of propaganda. Of rechtsbijstand. Of gewoon advies. Objectieve bronnen staan online waaruit blijk dat de Jeugdhulp beslissingen van rechters ten uitvoer legt zonder dat enig stuk is betekend aan de partij die is veroordeeld. Deze beslissingen bemachtigt de Jeugdhulp middels valse zorgmeldingen en spoedaanvragen bij rechters die zelf werkzaam zijn in de jeugdhulp. Ouders worden daarbij niet gehoord. Bij de hulpvaardige Politie wordt niet gevraagd naar een betekend exploit terwijl dat wettelijk is verplicht. Kinderrechters vertrouwen blind op de Jeugdhulp. De grossen van in Nederland gewezen vonnissen, van beschikkingen van de Nederlandse rechter kunnen niet worden ten uitvoer gelegd dan na betekening aan de partij tegen wie de executie zich zal richten. Dat staat in artikel 430 lid vier Wetboek van Rechtsvordering. Ook is er geen equality of arms want Jeugdhulp bezit strafrechtelijke middelen in het civiele kader waartegen ouders en kind niet zijn beschermd.
De Nederlandse kinderbescherming maakt zich doelbewust schuldig aan gedwongen verdwijning van minderjarigen en mensenhandel. De kinderen die verdwijnen worden misbruikt. Ook seksueel. Het grootste risico op misbruik en mishandeling lopen kinderen in de Jeugdhulp. De statistieken bewijzen dat de zorgverleners in de Jeugdhulp zich bij herhaling schuldig maken aan ernstig kindermisbruik. Vrouwen die pedofielen zijn werken het liefst voor de kinderbescherming. Bij de vrouwelijke pedofielen in de kinderbescherming staat het individuele seksueel misbruik minder op de voorgrond dan bij hun mannelijke soortgenoten. Die de meisjes gewoon verkrachten voor het oog van bewakingscamera's en niemand doet wat. De vrouwen drukken de kinderen aan de borst. En trekken zich niks aan van de schendingen door de Jeugdhulp van de kinderrechten. Ze zorgen graag voor kinderen, die vrouwen. Dat is een ziekte onder vrouwen waardoor ze de verhoudingen uit het oog verliezen en zeer ernstige misdrijven in de Jeugdhulp begaan.
Het is makkelijk te zien en begrijpen dat de kinderbescherming chronisch kinderen gedwongen laat verdwijnen voor geld. Internationaal is Nederland toonaangevend. Een van de personen die verantwoordelijk is voor deze vorm van georganiseerde misdaad is Joris D. Bovendien is Joris D. mede verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden, terrorisme en genocide in Moslimlanden. Bovendien zijn er bronnen die doen vermoeden dat Joris D. iets te maken heeft met de moord op Marianne Vaatstra. Of althans met het verdoezelen van de waarheid in verband daarmee. Er is een wet tegen het gedwongen laten verdwijnen van minderjarigen. Dit is de Wet Internationale Misdrijven. Kortaf: WIM. Het misdrijf is strafbaar gesteld met levenslang. Dit betekent dat de Jeugdhulp kinderen beschermt door misdrijven te plegen die dienen te worden veroordeeld met levenslange hechtenis.
]]>Volgens de kinderrechter in haar opinie in de Volkskrant worden kinderen immers alleen uit huis geplaatst als dit noodzakelijk is in het belang van hun verzorging en opvoeding. Doorgaans is volgens de kinderrechter sprake van een onveilige opvoedsituatie, veroorzaakt door psychiatrische of persoonlijkheids-problematiek, zwakbegaafdheid, complexe relatieproblemen of echtscheidingsstrijd, verslavingen, huiselijk geweld of een combinatie van deze factoren. Voordat tot een uithuisplaatsing wordt overgegaan is er volgens de kinderrechter in haar opinie in de Volkskrant – acute situaties daargelaten – al van alles geprobeerd om de onveilige opvoedsituatie weer op een enigszins acceptabel niveau te krijgen. Pas als dit niet tot voldoende resultaat leidt, wordt een kind uit huis geplaatst. Aldus de kinderrechter.
Senior kinderrechter mevrouw mr. Marieke Engbers kan helemaal niet weten of haar opinie in de Volkskrant de waarheid is. De kinderrechters worden namelijk structureel over een lange periode van tijd opzettelijk bedrogen door de Jeugdzorgprofessionals. De Kinderrechters worden gefabriceerde dossiers voorgehouden met van de feiten los geweekte meningen over kinderen en hun omstandigheden. Kinderrechters krijgen dossiers voorgeschoteld van bedriegende ambtenaren van de Jeugdzorg en de Kinderbescherming. Deze ambtenaren worden welhaast ambtsedig vertrouwd door de kinderrechters in Nederland. Had senior rechter mevrouw mr. Marieke Engbers op internet meer gedaan dan haar opinie publiceren op Volkskrant.nl en gegoogeld naar de termen waarheidsvinding en jeugdzorg dan had ze kunnen weten dat de ambtenaren waarop zij blindelings vertrouwt niet aan waarheidsvinding doen (bron en bron).
Die doen geen feiten onderzoek. Want ze vinden dat ze dit niet kunnen en dat dit niet van hen kan worden verwacht. Dat is natuurlijk bizar. De jeugdzorg beschikt over over strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader. De kinderrechter zal zich niet kunnen voorstellen dat het Openbaar Ministerie niet aan waarheidsvinding doet wanneer het een persoon uit huis haalt. Waarheidsvinding zit besloten in het belang van het kind. Bovendien gaat goede zorg altijd gepaard met waarheidsvinding. Denk eens aan de tandarts die gaatjes vult zonder te onderzoek of er ook daadwerkelijk gaatjes zitten in de kiezen. Dat kan en dat mag niet. Die tandarts komt te minst genomen voor de tuchtrechter.
Dat kinderbescherming niet deugt kan de kinderrechter zien aan de dossiers. In geen enkel dossier die de kinderrechters behandelen en beoordelen in verband met uithuisplaatsing zit een door de deurwaarder betekend exploot van beslissingen tot UHP aan de persoon tot wie de last om het kind af te geven is gericht. Artikel 430 lid 3 van het Wetboek van Rechtsvordering bepaalt dat de grossen van in Nederland gewezen vonnissen, van beschikkingen van de Nederlandse rechter en van in Nederland verleden authentieke akten alsmede van andere bij de wet als executoriale titel aangewezen stukken, niet kunnen worden ten uitvoer gelegd dan na betekening aan de partij tegen wie de executie zich zal richten. Bij elke huurder die uit zijn of haar huurhuis wordt gezet en waarbij de inboedel wordt geveild komt een deurwaarder aan te pas die de beslissingen van de rechter betekent aan betrokkene. Bij uithuisplaatsingen gebeurt dat niet. De kinderrechter kan dat weten want geen enkel exploot met betrekking tot uithuisplaatsingen zal er in dossiers terug te vinden zijn. Dus uithuisplaatsingen zijn nietig.
Nu de kinderrechters zich niet houden aan de regel dat rechters spreken door hun uitspraken en niet door ingezonden stukken, en in ingezonden stukken de Jeugdzorg verdedigen terwijl ze zelf aan het ontbreken van de exploten in hun dossiers kunnen zien dat er iets niet deugt aan de jeugdzorg, stappen kinderrechters over een grens waardoor zij zich medeplichtig maken aan de kinderhandel van de Jeugdzorg. Geen feitenonderzoek doen en geen exploten betekenen terwijl dat dwingendrechtelijk verplicht is en bij de kinderrechter misbruikmakend van vertrouwen de schijn wekken dat kinderen uit huis geplaatst moeten worden terwijl door de gebreken in de waarheidsvinding niemand kan weten of dat echt zo is, kwalificeert als mensenhandel en zelfs als gedwongen verdwijning (bron). Gedwongen verdwijning is een internationaal misdrijf. En de strafbepaling met betrekking tot mensenhandel is het langste artikel in het Wetboek van Strafrecht. Als kinderrechters niet beticht willen worden van deelname aan de misdaden van de Jeugdzorg dienen zij zich te houden aan de regel dat rechters spreken door hun uitspraken en hun meningsuiting in de media achterwege te laten.
Instand update: De Twitterende Judge Joyce (Joyce Lie) van @RbOostBrabant laat via Twitter zien dat rechters inderdaad wensen deel te nemen aan de misdrijven van de Jeugdzorg want ze blokkeert @goedenieuwsnl op Twitter nadat ze via Twitter op onderhavige publicatie is gewezen. Daarmee laat de rechter zien dat de rechter ook in het publieke debat geen kennis wil nemen van de kritiek op de rechtspraak van kinderrechters en de criminele handelswijze van de Jeugdzorg. Judge Joyce is het kennelijk eens met de georganiseerde misdaad in de Jeugdzorg.
><span>
Zowel de jeugdzorg als de raad voor de kinderbescherming bevestigen dat zij niet aan waarheidsvinding doen of althans dat zij gezegd hebben dat zij niet aan waarheidsvinding doen zoals in het strafrecht. De grap nu met de jeugdzorg is dat het toenmalige artikel 2J van de Wet op de Jeugdzorg uit 2013 dezelfde of althans soortgelijke waarheidsvindingseis stelt als artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering. De jeugdzorg en de raad voor de kinderbescherming vergeten dit opportunistisch iets te makkelijk.
Zij denken dat omdat zij in het civiel recht kinderen uit huis halen zij niet hoeven te bewijzen dat die kinderen daarop recht hebben. Normaal wordt bewijs geleverd middels concrete bewijselementen die wettig en overtuigend bewijzen dat er een redelijk vermoeden is van de bedreiging van een minderjarige door een van in de wet opgesomde risico's. De wet lezen of begrijpen kunnen medewerkers van de jeugdzorg en de raad voor de kinderbescherming kennelijk niet. In ieder geval handhaven zij de wet niet. Zij gebruiken de wet voor eigen gewin.
De jeugdzorg vordert met gesloten deuren. Kinderen worden door de semi-publieke overheid met justitiele middelen in het civielrechtelijk kader van de vrijheid beroofd. Dat is een UHP. Met gesloten deuren. Zonder dat BJZ of Raad aan waarheidsvinding doen. Voorts executeert BJZ beslissingen van rechters zonder deze voorafgaande de tenuitvoerlegging aan betrokkenen te laten betekenen door een bevoegde deurwaarder. De parlementaire geschiedenis bij de Wet Op de Jeugdzorg die gold toen het “Is De Zorg Gegrond” verscheen is ondubbelzinnig over waarheidsvinding.
Waarheidsvinding moet overeenkomstig de norm die geldt voor de politie wanneer een verdachte wordt aangehouden en voorgeleidt. De terminologie in het toen geldende artikel 2J WJZ verwijst daar expliciet naar met de woorden <<redelijk vermoeden>> en <<daadwerkelijke aanwezigheid>>. Het woord <<daadwerkelijk>> betekent in werkelijkheid en is dus een absoluutheidsvereiste wat alleen in alle redelijkheid vastgesteld worden kan middels waarheidsvinding zoals in het strafrecht getoetst door de strafrechter ter openbare terechtzitting.
Enig moment kort voor de bevalling verhuisde het gezin naar de grote stad. Tijdelijk woonde ze bij iemand in en in de stad was een mooie etage voor hen vrij. Een leuke stad in een leuke buurt bovendien. Iedereen blij. Tot de bevalling in het ziekenhuis een feit was. Onvrede van ouders over de behandeling door het ziekenhuispersoneel leidde tot een zorgmelding bij de plaatselijke Bureau Jeugdzorg. De crisismanager van Bureau Jeugdzorg was meteen ter plaatsen. De vader moest van deze crisismanager erkennen dat de zorg in het ziekenhuis goed was. De melding werd meteen zonder nader onderzoek naar de feiten en omstandigheden voor waarheid aangenomen door de crisismanager. Thuisgekomen wonnen ouders juridisch advies in. Ze kregen snel goede hulp.
De raadsman die hen bijstond sprak met de crisismanager. Iedereen was het er over eens dat er sprake was van een misverstand. Met het kind was alles goed. De raadsman van ouders sprak met de crisismanager van BJZ af dat Jeugdzorg zich niet met ouders en kind zou bemoeien als ouders de gezondheid van hun kind regelmatig lieten monitoren door hun huisarts en de huisarts gedurende een bepaalde periode geen klachten zou hebben. De crisismanager van BJZ liet weten dat als twee derde van die periode voorbij was en alles goed was met het kind, hij het ook goed vond. De vader en de crisismanager bevestigde de afspraken jegens elkaar. Ouders kwamen prompt de gemaakte afspraken stipt na en de huisarts had geen enkele klacht over ouders en/of kind. Niks waarover hij zich zorgen maakte. Meisje A. was geboren in een kindrijke omgeving met allemaal liefhebbende ouders.
Enige dagen nadat de afspraken met de Jeugdzorg waren bezegeld en de rust wedergekeerde in het huis van het pasgeboren kind, en iedereen gelukzalig en blij was, werd de raadsman van ouders 's avonds laat uit zijn bed gebeld door de vader van meisje A. want de politie had haar laat in de avond meegenomen. Zonder enige last te betekenen. Bleek dat BJZ achter ieders rug om een spoed UHP had aangevraagd waarvan tot op heden niemand weet wat daarvan de grond is. De spoed UHP werd zonder ouders te horen en zonder onderzoek naar de gepercipieerde zorgen afgegeven door een kinderrechter die als beslisser ook werkzaam is bij een bureau jeugdzorg. Na de spoed UHP hadden de ouders het nakijken. De ouders moesten uit elkaar van Jeugdzorg anders zou de moeder haar kind nooit meer zien. Toen ouders uit elkaar waren met ieder een eigen woning was het ook niet goed volgens BJZ.
Niks helpt. Ouders kunnen pleiten en bewijzen was ze willen. De rechtszaken vinden met gesloten deuren plaats. Niemand behalve ouders en hun raadslieden weten wat zich achter de deuren bij de kinderrechter afspeelt. Equality of arms is op voorhand afwezig want de Jeugdzorg opereert met justitiële middelen in het civielrechtelijke kader. Ouders en kind hebben alleen het civielrechtelijke kader tot de beschikking en geen enkel wapen om zich te weren tegen de strafrechtelijke middelen van de Jeugdzorg. Het meisje A. is gedwongen verdwenen. Niemand weet waar ze is. Ouders hebben geen idee hoe het met hun kind gaat. Al jaren buiten bescherming van de wet geplaatst. Terwijl er niks aan de hand was waarover de crisismanager van BJZ zich zorgen hoefde te maken.
]]>Nadat de kinderen uit huis zijn geplaatst door de kinderbeschermers lopen ze tot vierhonderd procent meer kans op mishandeling en/of misbruik. Kinderen worden direct na de uithuisplaatsing misbruikt. Zelfs babies. En met de dood bedreigd om te zwijgen. Door de jaren hebben talrijke deskundigen in rapporten zich uitgelaten over de gebreken in de jeugdhulp. Iedereen kijkt weg. Zelfs journalist Chris Klomp trekt zich journalistiek en anderszins niks aan van het geinstitutionaliseerde misbruik door jeugdbeschermers van minderjarigen in Nederland.
Kennelijk moeilijk voor te stellen dat kinderen die door de kinderbeschermers uit huis worden geplaatst omdat ze thuis worden mishandeld of misbruikt onder toezicht van die hulpverleners tot 400% meer kans maken op misbruik en/of mishandeling. Het misbruik van kinderen door kinderbeschermers blijkt een oude traditie te zijn die terug gaat naar de tijd van voor de Tweede Wereldoorlog. De gruwelijkheden van de Duitse bezetter hebben de naoorlogse kinderbeschermers kennelijk niet het inzicht gegeven dat kinderen ook gewoon mensen zijn en dat waarheidsvinding de basis is voor elke goed werkende zorgverlener.
]]>Nakad heeft natuurlijk gelijk wanneer ze stelt en beweert dat de magistratuur, zittend en staand, imponeert als deelnemer aan de misdrijven van de Jeugdzorg en Kinderbescherming. Louter formeel reeds omdat de Jeugdzorg officieel ketenpartner is van de Rechtspraak. De Rechtspraak is dom, doof en blind gemaakt voor de georganiseerde misdaad van partners in de jeugdzorg-keten. Het systeem is zo ingericht dat magistraten de Jeugdzorgmedewerkers op het woord geloven als ambtsedig verklarende ambtenaren.
Dat Jeugdzorg niet aan waarheidsvinding doet en ambtelijke verplichtingen op basis van de Grondwet en het Wetboek van Rechtsvordering niet nakomt is de magistratuur niet bekend. Aangiftes worden niet in behandeling genomen door de Politie “want de Jeugdzorg zit er tussen”. De magistraten kunnen er niks aan doen dat de Rechtspraak gecorrumpeerd raakt door de gereorganiseerde ambtelijke misdaad van ketenpartners. De Rechtspraak als pilaar van de Trias Politica wordt ondermijnd door georganiseerde misdaad in de uitvoerende, bestuurlijke en journalistieke macht.
Feitelijk moet het bestuur de problemen oplossen voor de Rechtspraak. Bij gebreken daarvan moeten de journalistiek en advocatuur het doen. De kritiek van Nakad is dat de advocatuur big time faalt. Daarin heeft ze gelijk. Zelfs de advocaten die lid zijn van specialistenverenigingen in het jeugdrecht of strafrecht blijken blind te zijn voor de betekenis van de gebreken in de waarheidsvinding door Jeugdzorg, en het feit dat het nooit een uitspraak tot OTS of UHP rechtsgeldig laat betekenen door een bevoegde deurwaarder. In heel Nederland is niemand bevoegd uit eigen naam te executeren. En toch klagen de Jeugrecht specialisten in de advocatuur er niet over dat de Jeugdzorg dag in dag uit niks anders doet. Alsof de advocaten geen basiskennis bezitten of zo.
Journalist Chris Klomp klaagt ook niet. Hij ziet voor zijn kinderen Jeugdzorg zonder waarheidsvinding en executie zonder betekening van exploten, kennelijk wel zitten. Chris Klomp is al twintig jaar journalist en heeft naar eigen zeggen miljoenmiljard rechtszaken verslagen en zegt specialist rechtspraak te zijn. En beweert regelmatig verslag te doen van jeugdzaken. Dat journalist Chris Klomp actief wordt gevolgd door personen die belang hebben bij het onder de pet houden van de waarheid deert hem helemaal niks. Staatsrechtelijk is de journalistiek geen pilaar van de Trias Politica. De journalistiek is een secundaire controlerende en kritiserende, civiele macht. De journalistiek is het domein van personen die beroepshalve onafhankelijk onderzoeken en daarvan naar eer en geweten verslag doen in hun journaals.
Het werk van journalist Chris Klomp bestaat uit verhullen en verdoezelen, en op de man spelen. Journalist Chris Klomp weet ze allemaal te vinden. Nu is het @PolForFreedom wat niet deugt. Kinderen die onder toezicht staan van de Jeugdzorg of uit huis zijn geplaatst lopen het grootste risico op misbruik en mishandeling. Journalist Chris Klomp is ermee bekend dat de Jeugdzorg niet aan waarheidsvinding doet. De authentieke brondocumenten die dit objectief bewijzen zijn hem voorgehouden. Omdat journalist Chris Klomp de voorkeur geeft aan het op de man spelen, gaat hij niet in op de inhoud. De berichten over de georganiseerde misdaad in de Jeugdzorg komen van een jurist waarvan journalist Chris Klomp vindt dat deze ontoerekeningsvatbaar is. Dus daarom geeft journalist Chirs klomp geen aandacht aan de feiten en omstandigheden die de misdrijven van de Jeugdzorg en de Kinderbescherming tegen de jeugd, objectief bewijzen.
Het is journalisten in het algemeen en journalist Chris Klomp in het bijzonder vaker voorgehouden dat zij geen enkel respect hebben voor feiten, de wet, het recht, de rechtspraak. En vooral ook de wetenschap en het normale fatsoen niet handhaven. Journalisten moeten wel ongeletterd en zonder verstand zijn met het IQ van niks omdat ze nog altijd het officiële verhaal over 9/11 herkauwen terwijl er geen natuurkunde bestaat wat dat verhaal logisch kan verklaren. Het is niet denkbaar dat journalist Chirs Klomp van zijn tandarts zal accepteren dat deze zonder waarheidsvinding de boor in zijn mond zet en alle kiezen vult met amalgaam. Jeugdzorg staat gelijk aan het leveren van zorg aan de jeugd. Zorg zonder waarheidsvinding is kwakzalverij. De kwakzalvers van de Jeugdzorg moeten strafrechtelijk worden vervolgd omdat zij zich bij herhaling stelselmatig ambtelijk georganiseerd schuldig maken aan sadistisch kindermisbruik.
Dat het niet deugt wat er gebeurt ten titel van kinderbescherming in Nederland in het bijzonder en verder in het algemeen spat uit welhaast elk dossier wat in verband daarmee wordt onderzocht. Niks deugt. De wetgeving rond de kinderbescherming is ronduit slecht. Er is helemaal geen civiele overheid nodig die waakt over het belang van minderjarigen. Heel veel van die kinderen zijn onder toezicht van een jeugdzorginstelling er slechter vanaf. Het gemiddelde resultaat is negatief. Dit betekent dat al die kinderen beter op de plek hadden kunnen blijven waar ze zaten dan was het voor de meesten van hen beter geweest.
Geen journalist die er kritisch over schrijft. Journalisten vijzen kritisch te zijn. Gedwongen verdwijning is een internationaal misdrijf. Net als genocide. In Argentinië en in de oorlog verdwijnen mensen gedwongen. In Nederland verdwijnen kinderen gedwongen ten titel van uithuisplaatsing, dankzij het werk van private partijen met strafrechtelijk middelen in het civiel rechtelijke kader. De kinderrechter wordt daarbij voor het karretje gespannen van de corrupte uitvoerders die ermee bekend zijn dat zij hoewel niet beëdigd door de rechtspraak ambtsedig worden vertrouwd.
Dat in de jeugdzorg niet aan waarheidsvinding wordt gedaan, en dat dit al jaren bekend is, en dat journalisten in verband daarmee nog niet briesend en ronkend de misstanden hebben blootgelegd is ronduit een schande. Dat journalisten door de bank genomen geen feiten onderzoeken blijkt ook uit het gemak waarmee de journalistiek het Coronaterrorisme accepteert. Dit terrorisme is bewerkstelligd door corrupt ambtenaren van de ministeries die ook schuldig zijn aan de corruptie in de kinderbescherming.
De idee dat het dommigheid is wat journalisten drijft zoals bij journalist Chris Klomp van crisklomp.nl kan terzijde worden geschoven. Journalisten zijn niet dom. Ze hebben HBO. Dan hebben ze ook HAVO. Misschien dat journalisten allemaal geen exacte vakken hebben gedaan. Of alles zijn vergeten omdat ze in de praktijk toch niks hebben aan wiskunde, scheikunde en natuurkunde. ‘Dann haben sie es vergessen‘. Dat kan. Hebben journalisten massaal hun havo-examen gehaald en zijn ze na hun opleiding journalistiek spoorslags alles vergeten.
Waardoor journalisten nu collectief en individueel vrijwel niks anders doen dan het ondersteunen van corruptie. Er is geen wil in de journalistiek de feiten logish te begrijpen of gewoon de basisfeiten van de natuurkunde en biologie te handhaven die iedereen heeft gehad op school. Journalisten vertellen allemaal hetzelfde verhaal over de aanslagen in de VS 19/11 terwijl er geen wetenschap bestaat waarmee dat kan worden onderbouwd.
Afgelopen jaren zijn er diverse pogingen gedaan de georganiseerde misdaad en mensenhandel van de Nederlandse Kinderbescherming aan het licht te brengen. Door krachtig optreden van de advocaten van de Raad voor de Kinderbescherming en een Bureau Jeugdzorg zijn slachtoffers in kort geding veroordeeld openbaring van de feiten te staken. De bewijzen van het bestaan van de zogenoemde Demmink Squads liggen op straat. Ze zijn in ieder geval openbaar. Bepaalde journalisten van onder andere het Algemeen Dagblad zijn op de feiten gewezen. Onderbouwd met argumenten. Verwijzend naar de bronnen. Op een manier die deze journalisten net zo klakkeloos kunnen overnemen als de persberichten van de entertainmentgroep van John de Mol. De entertainment groep van John de Mol is eigenaar van het Algemeen Nederlands Persbureau. Dat is het ANP. De bron van zeer veel feitelijke onzin in de media.
Journalisten van onder andere het Algemeen Dagblad hebben besloten de jeugd van Nederland die dagelijks wordt misbruikt en mishandeld door de Demmink Squads te verraden. En de feiten niet serieus te nemen, de boodschapper uitlachend en constant beledigend op internet. Volgens de Mainstream journalisten en hun media is deze persoon “gek” of “gestoord”. Het dossier van meisje A. die is geroofd door Jeugdzorg en direct daarna voor het eerst is misbruikt en mishandeld, is meer dan twee meter dik. Het blijkt zeer moeilijk tot onmogelijk de georganiseerde misdaad in de kinderbescherming te laten vervolgen door de Rechtspraak omdat de Nederlandse onafhankelijke Rechtspraak terrorisme gerelateerd wordt bedreigd en bedrogen om te verzwijgen dat er ernstige inhoudelijke bezwaren kleven aan de publicaties van de journalisten in het algemeen en die van het Algemeen Dagblad in het bijzonder.
Veel gelezen journalisten van alle media beledigen liever goedwillende burgers als klokkenluider Nico van den Ham in plaats dat ze feiten openbaren zoals ze zijn. Nico van den Ham is een goede vent die onder andere de misstanden in de Jeugdhulp genadeloos blootlegt met aangrijpende en diepgaand gesprekken met de slachtoffers. Werk wat journalisten nalaten te doen. Nico van den Ham heeft in zijn kleine woning een heuse studio gemaakt. Hij is daarmee de concurrent van opportunistische journalisten en hun media die moedwillig grote hoeveelheden relevante informatie onder de pet houden. Welke perskaartjournalist precies zelf fysiek kinderen misbruikt valt niet te zeggen. De groep kindermisbruikers die kan rekenen op de bereidwillige doofpot van journalisten en hun media wordt omgeven door zeer veel welwillende profiteurs die zelf een kind met geen haar hebben gekrengd.
Dat hoeft niet bij pedoseksuelen. Sommige pedoseksuelen genieten voyeuristisch. En zijn voldoende bevredigd in hun perverse prikkels wanneer ze bewust zijn van misbruik door andere pedoseksuelen. De zogenoemde Demmink Squads zijn mogelijk ook betrokken bij de moord op Marianne Vaatstra en/of Nicky Verstappen. De berichtgeving van journalisten en hun media over deze moorden imponeert corrupt. Alsof de Mainstream media een bepaalde uitkomst wensen. En niet bereid zijn te accepteren dat het spoor naar de moordenaars leidt naar anderen dan bijvoorbeeld Jasper S. of Jos B. Nicky Verstappen bijvoorbeeld is dood aangetroffen op een kinderkamp waar regelmatig kinderen blijken te zijn misbruikt. Door de kampleiding.
De kampleiding van het kamp van Nick Verstappen bestond uit in herhaling vallende kindermisbruikers van de kerk. Kerkgangers in die regio die structureel en welhaast ritueel kinderen ernstig misbruikten zijn door een officier van justitie de hand boven het hoofd gehouden. Deze officier van justitie heeft een reprimande gekregen in verband met zijn ruimhartige sepotbeleid. Daarna heeft deze officier van justitie fluide van rol veranderend als raadsheer van een Gerechtshof besloten dat de ambtelijke ontvoerders van meisje A. niet worden vervolgd voor hun mensenhandel. Dus is er sprake van gedwongen verdwijning. Journalisten en hun media met feiten onderbouwd het verhaal vertellen heeft geen zin. Journalisten en hun media willen dat ál die kinderen worden mishandeld en misbruikt door de Jeugdhulp.
]]>De Amsterdamse Deken zwijgt over het objectieve bewijs wat hij bezit van het feit dat onderdelen van de Staat der Nederlanden waaronder de Rechtspraak valt al zo’n tien jaar actief terrorisme gerelateerd wordt bedreigd en bedrogen om het bestaan van de georganiseerde ambtelijke misdaad te ontkennen en mee te werken aan de misdrijven. De Amsterdamse Deken verzwijgt in de tuchtzaak tegen advocaat Nakad ook dat hij actief en op discriminerende wijze juristen toegang tot de advocatuur ontzegt die stellen en beweren dat de Jeugdzorg gelijk staat aan mensenhandel en dat de Rechtspraak al tien jaar wordt bedreigd en bedrogen om dit en andere ernstige misstanden te ontkennen. De Rechtspraak in het algemeen wordt net als ouders en kinderen in het pak genaaid van de georganiseerde misdaad.
Het probleem in de Jeugdzorg is dat het de hobby is van corrupte ambtenaren die willens en macht misbruiken en bevoegdheden schenden. Deze corrupte ambtenaren spelen ook een hoofdrol in verband met de Coronacrisis. En zijn gelieerd aan internationaal terrorisme. Het grote internationaal terrorisme wat schuldig is aan de aanslagen in de Verenigde Staten van Amerika 11 september 2001 en de Coronacrisis en de wortels heeft in de beweging die verantwoordelijk is voor de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust, werkt in een groot aantal landen actief samen met georganiseerde misdaad onder andere voor bevorderen van de omzet van de ‘corporate tribe’ en bevrediging van perverse prikkels anderszins. De Amsterdamse Deken is hiermee bekend omdat hem de feiten zijn voorgehouden in de zaak van de jurist die geen toegang krijgt tot de advocatuur in verband met zijn standpunten en beweringen. En het feit dat hij geen advocaat is.
Advocaat mevrouw mr. Nakad ziet door haar nare ervaringen afgelopen jaar met de Jeugdzorg misschien overal spoken. Bovendien verzwijgen de Amsterdamse Deken en journalist Chris Klomp bewust criminele feiten waarmee zij bekend zijn waardoor advocaat mr. Nakad de Rechtspraak percipieert als pleger. Ouders die, gegeven de criminele jeugdzorg, in Jeugdzorgzaken kans willen maken op contact met hun kinderen kunnen het beste een advocaat kiezen die goed kan bemiddelen tussen ouders en Jeugdzorg. En kunnen het beste meewerken en zich van hun beste kant laten zien en op die manier het beste ervan maken. De waarheid en ‘the rule of law’ doen er niet toe in Jeugdzorgzaken. Jeugdzorg is extreem agressief. Het zet alles in het werk om gezinsopstellingen te slopen wanneer ouders kiezen voor een advocaat die zegt waarop het staat en de Jeugdzorg de maat neemt. Dit risico vereist dat activistische advocaten het best op andere wijze dan als advocaat voor ouders in Jeugdzorgzaken, alle middelen rechtens het Jeugdzorgmonster in kop en hiel kunnen vermorzelen. Bovendien is het niet behoorlijk dat de Amsterdamse Deken op grond van alle feiten en omstandigheden waarmee hij bekend is zijn aangifteplicht niet nakomt.
]]>Het Rapport Jeugdzorg van 20 augustus 2014
>Het Rapport Jeugdzorg analyseert de werkwijze van de Kinderbescherming en de Jeugdzorg. Het toont aan dat de Kinderbescherming en de Jeugdzorg zich doelbewust schuldig maken aan gedwongen verdwijning van minderjarigen enof mensenhandel en/of (seksueel) kindermisbruik. Vindplaats op internet:
><strong>Rapporten van de Nationale Ombudsman<strong>
>Diverse rapporten van de Nationale Ombudsman bewijzen objectief de doelbewuste gebreken in de waarheidsvinding van de Kinderbescherming en de Jeugdzorg. Vindplaats op internet:<p>
><strong>Rapport commissie-Samson: 'Omringd door zorg toch niet veilig’<strong>
>Rapport van de commissie-Samson van 8 oktober 2012 over seksueel misbruik vandoor de overheid uit huis geplaatste kinderen. Van 1945 tot heden. Vindplaats op internet:<p>
><strong>Is De Zorg Gegrond?<strong>
>De Kinderombudsman heeft op dinsdag 10 december 2013 het rapport 'Is De Zorg Gegrond?' aangeboden aan de Tweede Kamer. Vindplaats op internet: <p>
>Dit rapport bevestigt de onrechtmatige afwezigheid van waarheidsvinding bij de jeugdbescherming. De Kinderombudsman constateert dat er met enige regelmaat fouten worden gemaakt in de rapportages die aan de basis liggen van ingrijpende maatregelen als uithuisplaatsing of ondertoezichtstelling van kinderen. Bovendien constateert de Kinderombudsman dat deze instanties te weinig garanties hebben ingebouwd om het aantal fouten tot een minimum te beperken. Fouten kunnen volgens de Kinderombudsman nooit honderd procent worden voorkomen, "maar je kan de kans op fouten wel zo klein mogelijk maken". Het onderzoek van de Kinderombudsman was puur gericht op het feitenonderzoek dat aan de basis ligt van ingrijpende jeugdzorgbeslissingen. De discussie over waarheidsvinding in de jeugdzorg speelt al jaren. <br>
><strong>Rapport Commissie De Winter<strong>
>De Commissie Onderzoek naar Geweld in de Jeugdzorg (commissie De Winter) deed in 2016 onderzoek naar fysiek en psychisch geweld in de jeugdzorg van 1945 tot nu. Op 12 juni 2019 publiceerde de commissie haar eindrapport. Een aanzienlijk percentage van de kinderen die van 1945 tot heden in Jeugdzorginstellingen of pleeggezinnen verbleven blijken onvoldoende te zijn beschermd tegen fysiek, psychisch en seksueel geweld. Deze ex-pupillen beschouwen hun bejegening als liefdeloos en zeer hard. Toezichthoudende instanties hebben bij geweld onvoldoende ingegrepen. Vindplaats op internet:<p>
Dat de artikelen 12, derde lid Grondwet en 430, derde lid Rechtsvordering niet worden gehandhaafd door de georganiseerdere misdaad in de Jeugdzorg en Kinderbescherming houdt in dat (een verlenging van) een last tot uithuisplaatsing en/of ondertoezichtstelling niet voorafgaande de executie rechtsgeldig is betekend door een bevoegde deurwaarder aan de persoon tot wie de last zich richt. Dit betekent niks anders dan dat de ten uitvoerleggingen van al die uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen nietig zijn. En dat beslissingen van kinderrechters uit eigen naam van de (medewerkers van) Jeugdzorg en de Kinderbescherming worden geëxecuteerd en niet uit naam van de Koning. Het is niet nodig expert jeugdrecht te zijn om deze basisfeiten te kennen.
]]> Juristen met ervaring als proces-vertegenwoordigers stellen zich op het standpunt dat de jeugdzorg en kinderbescherming schuldig zijn aan mensenhandel en georganiseerde misdaad. Een procesvertegenwoordiger is iemand die anderen vertegenwoordigt in rechtszaken. In zware en minder zware zaken. Zware zaken zijn bijvoorbeeld de strafvervolging van de georganiseerde ambtelijke misdaad. Dus dat de Rijksrecherche bevoegd optreedt. Tegen bepaalde personen. Waaronder ambtenaren die de jeugdzorg en kinderbescherming vertegenwoordigen. De kinderbescherming is een dienst van het Ministerie van Justitie en Veiligheid zogenaamd gecontroleerd door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Dat de kinderbescherming een criminele organisatie is van ambtenaren kan ook journalist Chris Klop opvallen met de duizenden strafzaken die hij heeft gedaan.
><br>De broek zakt af van het feit dat niemand van de mainstream journalistiek en media chronisch witheet is met betrekking tot de jeugdzorg en kinderbescherming. Hetgeen er aan de hand is kan elke weldenkende journalist op de eigen mierits beoordelen. Er zijn bepaalde normen en waarden zoals dat de tenuitvoerlegging van een rechterlijke last plaatsvindt middels een bevoegde deurwaarder. Bij en tijdens de machinaties van de georganiseerde ambtelijke misdaad om de hand te kunnen leggen op minderjarigen ten einde ze te misbruiken, ook seksueel, in het eigen netwerk van zogenoemde jeugdhulpverleners of kinderbeschermers, komt geen enkel officieel document kijken van enige deurwaarder. Behalve wanneer de criminele ambtenarij een last wenst ten uitvoer te leggen tot zwijgen van zij die de deksel van de criminele beerput halen.
><br>De Nederlandse Overheid is besmet met georganiseerde ambtelijke misdaad, ondersteund door de bereidwillige terroristen van de beweging van de helden van Geert Wilders en Thierry Baudet. Dat is dezelfde beweging als die van de held van nazileider Adof Eichmann die bekend staat als ‘mister Holocaust’. Het beeld wat bestaat bij complotdenkers en truthers dat er sprake is van een kwaadaardige elite die kinderen misbruikt en iedereen onderwerpt aan de mores van de georganiseerde misdaad in de journalistiek is correct. Dat zijn de feiten. Is de waarheid. Journalisten plegen en medeplegen en doen ernstige misdrijven waaronder terrorisme en de mensenhandel door en georganiseerde misdaad bij de kinderbescherming.
><br>De eerste ervaring met deze vorm van misdaad is inmiddels jaren geleden. In 2008 of 2010 om precies te zijn. Daarvan staat een dik rapport van betrokkene op zijn persoonlijke beroepssite. Daarin staat in geuren en kleuren in beeld en tekst toegelicht en uitgewerkt hoe de georganiseerde ambtelijke misdaad te werk gaat. Nu met Action Rebellion en de Politie die een melding doet bij Veilig Thuis omdat kinderen mee demonstreren imponeert als een vorm van deelname aan deze vorm van georganiseerde ambtelijke misdaad omdat de Politie tevens niet doet wat het behoort te doen namelijk controleren of bij al die uithuisplaatsingen waaraan bereidwillig medewerking wordt verleend formeel wel de juiste weg is bewandeld. Altijd moet er een bevoegde deurwaarder aan te pas komen want dat is verplicht in het burgerlijk procesrecht, in artikel 430 lid 4 Wetboek van Rechtsvordering. Tenuitvoerlegging van een beslissing tot UHP en/of OTS kan ãlleen nã betekening aan de partij tegen wie de executie zich zal richten.
><br>Geen enkel exploot van geen enkele deurwaarder is te vinden in de talrijke dossiers met betrekking tot uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen. Allemaal nietig ten uitvoer gelegd. Alle uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen zijn nietig want ten uitvoer gelegd uit naam van de georganiseerde ambtelijke misdaad persoonlijk. Deze vorm van georganiseerde misdaad zit ook achter het coronacomplot, de Jodenvervolging en de aanslagen in de Verenigde Staten 11 september 2001. Dat is één en dezelfde club kwaadaardige profiteurs ondersteund door journalisten en hun media die keer op keer te laf zijn om gewoon de feiten te respecteren zoals ze zijn. Dat journalist Chris Klomp nog altijd niet aanslaat op dit thema is precies wat wordt bedoeld met de georganiseerde misdaad in de kinderbescherming.