Dat het niet deugt wat er gebeurt ten titel van kinderbescherming in Nederland in het bijzonder en verder in het algemeen spat uit welhaast elk dossier wat in verband daarmee wordt onderzocht. Niks deugt. De wetgeving rond de kinderbescherming is ronduit slecht. Er is helemaal geen civiele overheid nodig die waakt over het belang van minderjarigen. Heel veel van die kinderen zijn onder toezicht van een jeugdzorginstelling er slechter vanaf. Het gemiddelde resultaat is negatief. Dit betekent dat al die kinderen beter op de plek hadden kunnen blijven waar ze zaten dan was het voor de meesten van hen beter geweest.
Geen journalist die er kritisch over schrijft. Journalisten vijzen kritisch te zijn. Gedwongen verdwijning is een internationaal misdrijf. Net als genocide. In Argentinië en in de oorlog verdwijnen mensen gedwongen. In Nederland verdwijnen kinderen gedwongen ten titel van uithuisplaatsing, dankzij het werk van private partijen met strafrechtelijk middelen in het civiel rechtelijke kader. De kinderrechter wordt daarbij voor het karretje gespannen van de corrupte uitvoerders die ermee bekend zijn dat zij hoewel niet beëdigd door de rechtspraak ambtsedig worden vertrouwd.
Dat in de jeugdzorg niet aan waarheidsvinding wordt gedaan, en dat dit al jaren bekend is, en dat journalisten in verband daarmee nog niet briesend en ronkend de misstanden hebben blootgelegd is ronduit een schande. Dat journalisten door de bank genomen geen feiten onderzoeken blijkt ook uit het gemak waarmee de journalistiek het Coronaterrorisme accepteert. Dit terrorisme is bewerkstelligd door corrupt ambtenaren van de ministeries die ook schuldig zijn aan de corruptie in de kinderbescherming.
De idee dat het dommigheid is wat journalisten drijft zoals bij journalist Chris Klomp van crisklomp.nl kan terzijde worden geschoven. Journalisten zijn niet dom. Ze hebben HBO. Dan hebben ze ook HAVO. Misschien dat journalisten allemaal geen exacte vakken hebben gedaan. Of alles zijn vergeten omdat ze in de praktijk toch niks hebben aan wiskunde, scheikunde en natuurkunde. ‘Dann haben sie es vergessen‘. Dat kan. Hebben journalisten massaal hun havo-examen gehaald en zijn ze na hun opleiding journalistiek spoorslags alles vergeten.
Waardoor journalisten nu collectief en individueel vrijwel niks anders doen dan het ondersteunen van corruptie. Er is geen wil in de journalistiek de feiten logish te begrijpen of gewoon de basisfeiten van de natuurkunde en biologie te handhaven die iedereen heeft gehad op school. Journalisten vertellen allemaal hetzelfde verhaal over de aanslagen in de VS 19/11 terwijl er geen wetenschap bestaat waarmee dat kan worden onderbouwd.
Afgelopen jaren zijn er diverse pogingen gedaan de georganiseerde misdaad en mensenhandel van de Nederlandse Kinderbescherming aan het licht te brengen. Door krachtig optreden van de advocaten van de Raad voor de Kinderbescherming en een Bureau Jeugdzorg zijn slachtoffers in kort geding veroordeeld openbaring van de feiten te staken. De bewijzen van het bestaan van de zogenoemde Demmink Squads liggen op straat. Ze zijn in ieder geval openbaar. Bepaalde journalisten van onder andere het Algemeen Dagblad zijn op de feiten gewezen. Onderbouwd met argumenten. Verwijzend naar de bronnen. Op een manier die deze journalisten net zo klakkeloos kunnen overnemen als de persberichten van de entertainmentgroep van John de Mol. De entertainment groep van John de Mol is eigenaar van het Algemeen Nederlands Persbureau. Dat is het ANP. De bron van zeer veel feitelijke onzin in de media.
Journalisten van onder andere het Algemeen Dagblad hebben besloten de jeugd van Nederland die dagelijks wordt misbruikt en mishandeld door de Demmink Squads te verraden. En de feiten niet serieus te nemen, de boodschapper uitlachend en constant beledigend op internet. Volgens de Mainstream journalisten en hun media is deze persoon “gek” of “gestoord”. Het dossier van meisje A. die is geroofd door Jeugdzorg en direct daarna voor het eerst is misbruikt en mishandeld, is meer dan twee meter dik. Het blijkt zeer moeilijk tot onmogelijk de georganiseerde misdaad in de kinderbescherming te laten vervolgen door de Rechtspraak omdat de Nederlandse onafhankelijke Rechtspraak terrorisme gerelateerd wordt bedreigd en bedrogen om te verzwijgen dat er ernstige inhoudelijke bezwaren kleven aan de publicaties van de journalisten in het algemeen en die van het Algemeen Dagblad in het bijzonder.
Veel gelezen journalisten van alle media beledigen liever goedwillende burgers als klokkenluider Nico van den Ham in plaats dat ze feiten openbaren zoals ze zijn. Nico van den Ham is een goede vent die onder andere de misstanden in de Jeugdhulp genadeloos blootlegt met aangrijpende en diepgaand gesprekken met de slachtoffers. Werk wat journalisten nalaten te doen. Nico van den Ham heeft in zijn kleine woning een heuse studio gemaakt. Hij is daarmee de concurrent van opportunistische journalisten en hun media die moedwillig grote hoeveelheden relevante informatie onder de pet houden. Welke perskaartjournalist precies zelf fysiek kinderen misbruikt valt niet te zeggen. De groep kindermisbruikers die kan rekenen op de bereidwillige doofpot van journalisten en hun media wordt omgeven door zeer veel welwillende profiteurs die zelf een kind met geen haar hebben gekrengd.
Dat hoeft niet bij pedoseksuelen. Sommige pedoseksuelen genieten voyeuristisch. En zijn voldoende bevredigd in hun perverse prikkels wanneer ze bewust zijn van misbruik door andere pedoseksuelen. De zogenoemde Demmink Squads zijn mogelijk ook betrokken bij de moord op Marianne Vaatstra en/of Nicky Verstappen. De berichtgeving van journalisten en hun media over deze moorden imponeert corrupt. Alsof de Mainstream media een bepaalde uitkomst wensen. En niet bereid zijn te accepteren dat het spoor naar de moordenaars leidt naar anderen dan bijvoorbeeld Jasper S. of Jos B. Nicky Verstappen bijvoorbeeld is dood aangetroffen op een kinderkamp waar regelmatig kinderen blijken te zijn misbruikt. Door de kampleiding.
De kampleiding van het kamp van Nick Verstappen bestond uit in herhaling vallende kindermisbruikers van de kerk. Kerkgangers in die regio die structureel en welhaast ritueel kinderen ernstig misbruikten zijn door een officier van justitie de hand boven het hoofd gehouden. Deze officier van justitie heeft een reprimande gekregen in verband met zijn ruimhartige sepotbeleid. Daarna heeft deze officier van justitie fluide van rol veranderend als raadsheer van een Gerechtshof besloten dat de ambtelijke ontvoerders van meisje A. niet worden vervolgd voor hun mensenhandel. Dus is er sprake van gedwongen verdwijning. Journalisten en hun media met feiten onderbouwd het verhaal vertellen heeft geen zin. Journalisten en hun media willen dat ál die kinderen worden mishandeld en misbruikt door de Jeugdhulp.
]]>De Amsterdamse Deken zwijgt over het objectieve bewijs wat hij bezit van het feit dat onderdelen van de Staat der Nederlanden waaronder de Rechtspraak valt al zo’n tien jaar actief terrorisme gerelateerd wordt bedreigd en bedrogen om het bestaan van de georganiseerde ambtelijke misdaad te ontkennen en mee te werken aan de misdrijven. De Amsterdamse Deken verzwijgt in de tuchtzaak tegen advocaat Nakad ook dat hij actief en op discriminerende wijze juristen toegang tot de advocatuur ontzegt die stellen en beweren dat de Jeugdzorg gelijk staat aan mensenhandel en dat de Rechtspraak al tien jaar wordt bedreigd en bedrogen om dit en andere ernstige misstanden te ontkennen. De Rechtspraak in het algemeen wordt net als ouders en kinderen in het pak genaaid van de georganiseerde misdaad.
Het probleem in de Jeugdzorg is dat het de hobby is van corrupte ambtenaren die willens en macht misbruiken en bevoegdheden schenden. Deze corrupte ambtenaren spelen ook een hoofdrol in verband met de Coronacrisis. En zijn gelieerd aan internationaal terrorisme. Het grote internationaal terrorisme wat schuldig is aan de aanslagen in de Verenigde Staten van Amerika 11 september 2001 en de Coronacrisis en de wortels heeft in de beweging die verantwoordelijk is voor de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust, werkt in een groot aantal landen actief samen met georganiseerde misdaad onder andere voor bevorderen van de omzet van de ‘corporate tribe’ en bevrediging van perverse prikkels anderszins. De Amsterdamse Deken is hiermee bekend omdat hem de feiten zijn voorgehouden in de zaak van de jurist die geen toegang krijgt tot de advocatuur in verband met zijn standpunten en beweringen. En het feit dat hij geen advocaat is.
Advocaat mevrouw mr. Nakad ziet door haar nare ervaringen afgelopen jaar met de Jeugdzorg misschien overal spoken. Bovendien verzwijgen de Amsterdamse Deken en journalist Chris Klomp bewust criminele feiten waarmee zij bekend zijn waardoor advocaat mr. Nakad de Rechtspraak percipieert als pleger. Ouders die, gegeven de criminele jeugdzorg, in Jeugdzorgzaken kans willen maken op contact met hun kinderen kunnen het beste een advocaat kiezen die goed kan bemiddelen tussen ouders en Jeugdzorg. En kunnen het beste meewerken en zich van hun beste kant laten zien en op die manier het beste ervan maken. De waarheid en ‘the rule of law’ doen er niet toe in Jeugdzorgzaken. Jeugdzorg is extreem agressief. Het zet alles in het werk om gezinsopstellingen te slopen wanneer ouders kiezen voor een advocaat die zegt waarop het staat en de Jeugdzorg de maat neemt. Dit risico vereist dat activistische advocaten het best op andere wijze dan als advocaat voor ouders in Jeugdzorgzaken, alle middelen rechtens het Jeugdzorgmonster in kop en hiel kunnen vermorzelen. Bovendien is het niet behoorlijk dat de Amsterdamse Deken op grond van alle feiten en omstandigheden waarmee hij bekend is zijn aangifteplicht niet nakomt.
]]>Het Rapport Jeugdzorg van 20 augustus 2014
>Het Rapport Jeugdzorg analyseert de werkwijze van de Kinderbescherming en de Jeugdzorg. Het toont aan dat de Kinderbescherming en de Jeugdzorg zich doelbewust schuldig maken aan gedwongen verdwijning van minderjarigen enof mensenhandel en/of (seksueel) kindermisbruik. Vindplaats op internet:
><strong>Rapporten van de Nationale Ombudsman<strong>
>Diverse rapporten van de Nationale Ombudsman bewijzen objectief de doelbewuste gebreken in de waarheidsvinding van de Kinderbescherming en de Jeugdzorg. Vindplaats op internet:<p>
><strong>Rapport commissie-Samson: 'Omringd door zorg toch niet veilig’<strong>
>Rapport van de commissie-Samson van 8 oktober 2012 over seksueel misbruik vandoor de overheid uit huis geplaatste kinderen. Van 1945 tot heden. Vindplaats op internet:<p>
><strong>Is De Zorg Gegrond?<strong>
>De Kinderombudsman heeft op dinsdag 10 december 2013 het rapport 'Is De Zorg Gegrond?' aangeboden aan de Tweede Kamer. Vindplaats op internet: <p>
>Dit rapport bevestigt de onrechtmatige afwezigheid van waarheidsvinding bij de jeugdbescherming. De Kinderombudsman constateert dat er met enige regelmaat fouten worden gemaakt in de rapportages die aan de basis liggen van ingrijpende maatregelen als uithuisplaatsing of ondertoezichtstelling van kinderen. Bovendien constateert de Kinderombudsman dat deze instanties te weinig garanties hebben ingebouwd om het aantal fouten tot een minimum te beperken. Fouten kunnen volgens de Kinderombudsman nooit honderd procent worden voorkomen, "maar je kan de kans op fouten wel zo klein mogelijk maken". Het onderzoek van de Kinderombudsman was puur gericht op het feitenonderzoek dat aan de basis ligt van ingrijpende jeugdzorgbeslissingen. De discussie over waarheidsvinding in de jeugdzorg speelt al jaren. <br>
><strong>Rapport Commissie De Winter<strong>
>De Commissie Onderzoek naar Geweld in de Jeugdzorg (commissie De Winter) deed in 2016 onderzoek naar fysiek en psychisch geweld in de jeugdzorg van 1945 tot nu. Op 12 juni 2019 publiceerde de commissie haar eindrapport. Een aanzienlijk percentage van de kinderen die van 1945 tot heden in Jeugdzorginstellingen of pleeggezinnen verbleven blijken onvoldoende te zijn beschermd tegen fysiek, psychisch en seksueel geweld. Deze ex-pupillen beschouwen hun bejegening als liefdeloos en zeer hard. Toezichthoudende instanties hebben bij geweld onvoldoende ingegrepen. Vindplaats op internet:<p>
Dat de artikelen 12, derde lid Grondwet en 430, derde lid Rechtsvordering niet worden gehandhaafd door de georganiseerdere misdaad in de Jeugdzorg en Kinderbescherming houdt in dat (een verlenging van) een last tot uithuisplaatsing en/of ondertoezichtstelling niet voorafgaande de executie rechtsgeldig is betekend door een bevoegde deurwaarder aan de persoon tot wie de last zich richt. Dit betekent niks anders dan dat de ten uitvoerleggingen van al die uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen nietig zijn. En dat beslissingen van kinderrechters uit eigen naam van de (medewerkers van) Jeugdzorg en de Kinderbescherming worden geëxecuteerd en niet uit naam van de Koning. Het is niet nodig expert jeugdrecht te zijn om deze basisfeiten te kennen.
]]> Juristen met ervaring als proces-vertegenwoordigers stellen zich op het standpunt dat de jeugdzorg en kinderbescherming schuldig zijn aan mensenhandel en georganiseerde misdaad. Een procesvertegenwoordiger is iemand die anderen vertegenwoordigt in rechtszaken. In zware en minder zware zaken. Zware zaken zijn bijvoorbeeld de strafvervolging van de georganiseerde ambtelijke misdaad. Dus dat de Rijksrecherche bevoegd optreedt. Tegen bepaalde personen. Waaronder ambtenaren die de jeugdzorg en kinderbescherming vertegenwoordigen. De kinderbescherming is een dienst van het Ministerie van Justitie en Veiligheid zogenaamd gecontroleerd door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Dat de kinderbescherming een criminele organisatie is van ambtenaren kan ook journalist Chris Klop opvallen met de duizenden strafzaken die hij heeft gedaan.
><br>De broek zakt af van het feit dat niemand van de mainstream journalistiek en media chronisch witheet is met betrekking tot de jeugdzorg en kinderbescherming. Hetgeen er aan de hand is kan elke weldenkende journalist op de eigen mierits beoordelen. Er zijn bepaalde normen en waarden zoals dat de tenuitvoerlegging van een rechterlijke last plaatsvindt middels een bevoegde deurwaarder. Bij en tijdens de machinaties van de georganiseerde ambtelijke misdaad om de hand te kunnen leggen op minderjarigen ten einde ze te misbruiken, ook seksueel, in het eigen netwerk van zogenoemde jeugdhulpverleners of kinderbeschermers, komt geen enkel officieel document kijken van enige deurwaarder. Behalve wanneer de criminele ambtenarij een last wenst ten uitvoer te leggen tot zwijgen van zij die de deksel van de criminele beerput halen.
><br>De Nederlandse Overheid is besmet met georganiseerde ambtelijke misdaad, ondersteund door de bereidwillige terroristen van de beweging van de helden van Geert Wilders en Thierry Baudet. Dat is dezelfde beweging als die van de held van nazileider Adof Eichmann die bekend staat als ‘mister Holocaust’. Het beeld wat bestaat bij complotdenkers en truthers dat er sprake is van een kwaadaardige elite die kinderen misbruikt en iedereen onderwerpt aan de mores van de georganiseerde misdaad in de journalistiek is correct. Dat zijn de feiten. Is de waarheid. Journalisten plegen en medeplegen en doen ernstige misdrijven waaronder terrorisme en de mensenhandel door en georganiseerde misdaad bij de kinderbescherming.
><br>De eerste ervaring met deze vorm van misdaad is inmiddels jaren geleden. In 2008 of 2010 om precies te zijn. Daarvan staat een dik rapport van betrokkene op zijn persoonlijke beroepssite. Daarin staat in geuren en kleuren in beeld en tekst toegelicht en uitgewerkt hoe de georganiseerde ambtelijke misdaad te werk gaat. Nu met Action Rebellion en de Politie die een melding doet bij Veilig Thuis omdat kinderen mee demonstreren imponeert als een vorm van deelname aan deze vorm van georganiseerde ambtelijke misdaad omdat de Politie tevens niet doet wat het behoort te doen namelijk controleren of bij al die uithuisplaatsingen waaraan bereidwillig medewerking wordt verleend formeel wel de juiste weg is bewandeld. Altijd moet er een bevoegde deurwaarder aan te pas komen want dat is verplicht in het burgerlijk procesrecht, in artikel 430 lid 4 Wetboek van Rechtsvordering. Tenuitvoerlegging van een beslissing tot UHP en/of OTS kan ãlleen nã betekening aan de partij tegen wie de executie zich zal richten.
><br>Geen enkel exploot van geen enkele deurwaarder is te vinden in de talrijke dossiers met betrekking tot uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen. Allemaal nietig ten uitvoer gelegd. Alle uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen zijn nietig want ten uitvoer gelegd uit naam van de georganiseerde ambtelijke misdaad persoonlijk. Deze vorm van georganiseerde misdaad zit ook achter het coronacomplot, de Jodenvervolging en de aanslagen in de Verenigde Staten 11 september 2001. Dat is één en dezelfde club kwaadaardige profiteurs ondersteund door journalisten en hun media die keer op keer te laf zijn om gewoon de feiten te respecteren zoals ze zijn. Dat journalist Chris Klomp nog altijd niet aanslaat op dit thema is precies wat wordt bedoeld met de georganiseerde misdaad in de kinderbescherming.
Binnenkort staat advocaat mevrouw mr. Nakab voor de tuchtrechter. In verband met jeugdzorgzaken. Want de Deken heeft een ambtelijke opinie over haar optreden. Dit is dezelfde Deken die weigert mee te werken aan her-beëdiging van juristen tot advocaat die de Jeugdzorg meer dan zat zijn en vinden dat er strafrechtelijk moet worden opgetreden tegen de Jeugdzorg en de georganiseerde misdaad bij het ministerie van justitie en veiligheid wat ten titel van kinderbescherming de jeugd stelselmatig belaagt. Het verhaal in de sociale media over georganiseerd sadistisch kindermisbruik is gewoon de waarheid. Kinderen worden systematisch misbruikt in instellingen van de Jeugdzorg voor het oog van de bewakingscamera en niemand doet iets. Ze worden, de meisjes, 50/50 misbruikt. Door medewerkers en de jongens.
Buiten die instellingen cirkelen loverboys als aasgieren rond opzoek naar makkelijke prooi. Met auto's’ beloftes en kado's worden de slachtoffers geronseld voor het echte werk. Daarvan aangifte doen of aangifte doen van andere strafbare feiten door de Jeugdzorg gepleegd heeft weinig zin. Want de Jeugdzorg zit er tussen. Laat de Politie herhaaldelijk weten. Dat de Jeugdzorg feitelijk aan de basis staat van verwijdering tussen de Politie en de jeugd is ook zo’n Jeugdzorgfeitje wat te weinig aandacht krijgt van de collaborerende journalistiek en media. De chronische misstanden in de Jeugdzorg gaan terug tot in de oorlog. 76 jaar zeer ernstig misbruik en mishandeling van minderjarigen en wederrechtelijke vrijheidsontnemingen. De Jeugdzorg is zuiver mensenhandel.
><br>Wat advocaat mevrouw mr. Nakab volgens de Deken precies verkeerd heeft gedaan of gezegd is niet helder. Te weinig distantie tot haar cliënten. Er zou sprake zijn van tunnelvisie en “een zekere mate van complotdenken waardoor ze in haar oordeelsvorming wordt gehinderd”. Een complottheorie is een theorie over een complot. De theorie is waar of de theorie is niet waar. Cliënten van de advocaat lijken niet te hebben geklaagd. Mevrouw mr. Nakab is advocaat waarvan berichten in de sociale media juist suggereren dat ze goed werk levert in jeugdzorgzaken. De Tweets van journalist Chris Klomp in het open riool doen vermoeden dat de Denken op eigen initiatief in actie is gekomen. Terwijl hij van oorsprong van een gerenommeerd kantoor is met een indrukwekkende staat van dienst. De Deken vergist zich. Hij leest te veel het NRC of Elsevier. Misschien de Telegraaf, AD of de Volkskrant. Of journalist Chris Klomp. Hij volgt natuurlijk de NOS en Een Vandaag. En heeft zelf nooit de ellende in de Jeugdzorg ervaren als raadsman. Het is niet te doen. Door de gebreken in de waarheidsvinding en het gebrek aan equality of arms en meer. Zoals het gebrek aan fair play, distantie, professionaliteit of basaal fatsoen van de Jeugdzorgmedewerkers.
Jeugdzorg bezit strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader. Ouders hebben daartegen geen enkel weermiddel. Het bewijsrecht wordt niet gehandhaafd in zaken met betrekking tot Jeugdzorg. Jeugdzorgmedewerkers worden welhaast ambtsedig vertrouwd door de kinderrechters. Terwijl daarvoor geen enkele feitelijke grondslag is. Daarmee staan ouders en kind bij voorbaat op achterstand. Tegenover de kinderrechter bewijsvoeren is kansloos want de kinderrechter doet niet aan waarheidsvinding. Niemand doet aan waarheidsvinding in de Jeugdzorg. Dus niemand kan weten of de zorg gegrond is. En wat de kinderen nodig hebben. Kinderen worden gematcht middels de verwijsindex. Alle meldingen, ook de valse zorgmeldingen, worden voor waar aangenomen en niet op waarheid onderzocht. In het strafrecht bestaat nog zo iets als een valse aangifte. Opinies van andere deskundigen dan die de Jeugdzorg accepteert worden niet of amper toegelaten in zaken met betrekking tot de Jeugdzorg. De kinderrechters kunnen daaraan niks doen. Dat is het systeem waarin zij zijn gebracht door bestuurders.
Het is ronduit bizar dat er überhaupt een civiele overheid bestaat die zich exclusief toelegt op Jeugdzorg. Het Openbaar Ministerie is ook bevoegd UHPs en OTSen aan te vragen. Dus waarom een civiele partij installeren om het werk te doen wat de Politie en het Openbaar ministerie kunnen. En beter bovendien. De hele branche voor bestrijding van kindermisbruik en kindermishandeling wordt gedomineerd door civiele partijen. Dat is verdacht! Met steun van de ministeries van justitie en veiligheid en VWS. Dat is nog verdachter!! Kindermishandeling is een kwestie van openbare orde. Dit betekent dat bestrijding bij uitstek een taak is van de Politie. De wijkagent die ervaren als deze is met kennis van de wijk vroegtijdig problemen signaleert bij kinderen, en als wijkagent oplossingen levert. En kan escaleren als het moet. En weet wat waarheidsvinding betekent.
Al het geld wat uit de algemene middelen naar de Jeugdzorg gaat kan anders beter besteed worden met meer resultaat voor de jeugd. Er is zo veel te vertellen over de Jeugdzorg wat het daglicht niet verdraagt. Een feit in verband met de Jeugdzorg wat iedereen aangaat is dat een prominente bestuurder in de Jeugdzorg die het niet nauw neemt met waarheidsvinding of het belang van het kind, bij het Ministerie van VWS de leiding heeft over het Coronacrisisteam. Daar doet hij ook niet aan waarheidsvinding omdat hij nog altijd niet de feiten heeft gevonden die objectief bewijzen dat de Coronacrisis een kunstmatige crisis is en dat Kabinet en Parlement terrorisme gerelateerd worden bedrogen door het OMT en RIVM en Team RED. Hij is specialist ongetemde problemen. En lijkt op een bestuurlijke pyromaan.
De Deken in deze is reeds langer bekend met de ernstige misstanden in de Jeugdzorg. Dat is hem bijna twee jaar geleden reeds onderbouwd met argumenten uit de doeken gedaan. In plaats proberen advocaten buiten spel te zetten die zeggen wat gezegd moet worden hoe pijnlijk dat ook is dient de Deken de advocaten bij het Openbaar Ministerie aan te geven die werken voor de Jeugdzorg of de Kinderbescherming. In dienst of ingevlogen. Dat is zijn aangifteplicht van artikel 160 en 162 Sv. Allemaal weten en kunnen die advocaten weten dat zij met hun werk de georganiseerde misdaad, gedwongen verdwijningen, mensenhandel, kindermisbruik en kindermishandeling faciliteren. Als advocaat hulpverlenen aan misdrijven is verboden. Het strafrecht is juist om dat tegen te gaan. Vaak zien die advocaten zichzelf als deskundigen of expert in het jeugdrecht. Of alle medewerkers in de Jeugdzorg sadistische pedofielen zijn valt niet te zeggen. Het moeten er toch zeker een aantal zijn die deze georganiseerde misdaad aanvoeren.
]]> Huig Plug en de moeder doen het verhaal van Lisa geen goed. Als het verhaal van Lisa al waarheid is dan maakt de werkwijze van Huig Plug en de moeder vergezeld zo nu en dan van Willem Engel, het er niet beter op. Al die complotdenkers en klokkenluiders hebben steeds een doen en laten wat niet bijdraagt aan realisatie van de kennelijke doelen, te weten goed onderzoek naar het verhaal van Lisa en ritueel sadistisch kindermisbruik in Nederland. Vooropgesteld is dat deze vorm van ernstig misbruik van kinderen bestaat in Nederland. De vraag is of het verhaal van Lisa dergelijk misbruik is of dat er wat anders speelt. In Nederland worden kinderen dagelijks ritueel georganiseerd belaagd en gestalkt en misbruikt door de Nederlandse Jeugdzorg en Kinderbescherming. Ook seksueel.
><br>De Jeugdzorg in Nederlands kwalificeert als mensenhandel en zelfs gedwongen verdwijning van minderjarigen. Dit is een internationaal misdrijf. Genocide is ook een internationale misdrijf. Baby's worden bijkans bij geboorte geselecteerd voor opname in een ander gezin. Goedgekeurd achter gesloten deuren zonder ouders te horen. De baby's van enkele weken oud lopen daarbij serieus risico's op ernstig misbruik. Ook seksueel. De zwaarste criminelen krijgen meer gelegenheid tot wederhoor voordat ze in voorarrest worden genomen. De kinderen in de gesloten instellingen van de Jeugdzorg, de meisjes, worden fifty fifty misbruikt door de leeftijdgenoten en het personeel. Buiten deze instellingen circuleren loverboys die de meisjes gewillig opvangen en opleiden tot hun sloofje.
Niemand doet iets aan die setting. Aangiften bij de politie hebben geen zin, “want de Jeugdzorg zit er tussen”. Dat is precies het punt. De Jeugdzorg zit tussen het mishandelde kind en handhaving van de wet. De instellingen van de Jeugdzorg en Kinderbescherming handhaven de wet op een manier die kwalificeert als misbruik van macht, gelegenheid en middelen. Een strafverzwarende omstandigheid. Het verhaal van Lisa zoals Huig Plug en de moeder dit vertellen draagt niet bij aan waarheidsvinding in verband met de kwestie. Wie de daders ook zijn. Hoe belangrijk en prominent de beweerde plegers van gruwelijk sadistische ritueel misbruik ook, iedereen wordt door de strafrechter voor onschuldig gehouden tot het tegendeel is bewezen.
]]>Hoewel men kinderen in de Jeugdzorgboederij niet zo snel zal vergassen worden ze wel geofferd aan het belang van de omzet van de Jeugdzorgindustrie en ter bevrediging van perverse prikkels anderszins. De vergelijking met de Jodenvervolging gaat ook op omdat de ernstige misstanden in de Jeugdzorg terug gaan tot in de oorlog. En na de oorlog Joden genoegdoening hebben gekregen en de kinderen nog altijd niet zijn bevrijd van hun belagers.
Kinderen worden nergens zo vaak en zo veel mishandeld en misbruikt als in de Jeugdzorg. Dat is afgelopen jaren uitgebreid gedocumenteerd in diverse deskundige rapporten die door het Kabinet en Parlement in ontvangst zijn genomen. Mensenhandel is strafbaar gesteld in artikel 273 f van het Wetboek van Strafrecht. Het is de langste bepaling van het strafrecht. Met de meeste woorden. Niet aan alle bestanddelen van die bepaling hoeft te zijn voldaan om te kunnen spreken van mensenhandel.
Dat de Jeugdzorg juist voldoet aan welhaast alle bestanddelen van deze strafbepaling is opmerkelijk. Jeugdzorg kan niet bestaan uit het plegen van misdrijven. Een kind wordt niet beschermd tegen mishandeling door het gedwongen te laten verdwijnen. Gedwongen verdwijning is strafbaar gesteld in de Wet Internationale Misdrijven. En net zoiets als wat ze in der tijd deden met de Joden die naar hun zorgboederrij moesten.
Best een grote groep zichzelf weldenkend wanende personen zoals journalist Chris Klomp en de Amsterdamse Deken van de Orde van Advocaten blijven de Jeugdzorg verdedigen terwijl ze beter weten. Zij zijn van mening dat men altijd kritiek kan hebben op de Jeugdzorg en dat er vanzelfsprekend altijd wel iets niet goed is. Ze vergeten dat het juridisch gezien een zwaar misdrijf is om als persoon, organisatie of Overheid zonder betekening van enige rechterlijke last en zonder met waarheidsvinding onderbouwde bewezen noodzaak, kinderen uit huis te halen en ze te plaatsen in een omgeving waarin ze gegarandeerd tot 400% meer worden misbruikt en/of mishandeld dan waar ze vandaan kwamen.
]]>De leden van Jeugdzorg Nederland beschikken over strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader. Ze hebben bevoegdheden als ware zij een bijzondere opsporingsambtenaar en hun bevoegdheden zijn civielrechtelijk. Bij voorbaat een gelopen race bij de rechter van de sectie civiel of familie voor het verkrijgen van uithuisplaatsingen en ondertoezichtstellingen want ouders en kind (het gezin) hebben van de wetgever daartegen geen middelen gekregen zoals bij een verdachte in het strafrecht.
Dat wordt in het recht aangeduid met de juridische term “inequality of arms”. Ongelijkheid van middelen. De medewerkers van de leden van Jeugdzorg Nederland treden woningen binnen zonder te voldoen aan artikel 12 van de Grondwet. Geen enkele executie van beslissingen van rechter tot uithuisplaatsing of ondertoezichtstelling voldoet aan de eisen die de wet daaraan stelt. Al die executies zijn nietig en uit naam van de organisaties.
Bovendien is iedereen ermee bekend dat het nogal schort aan de waarheidsvinding bij de leden van Jeugdzorg Nederland. Doen ze niet aan. Jeugdzorg vindt van zichzelf dat het niet aan waarheidsvinding kan doen. Een van de mannen die deze gedachte groot heeft gemaakt als topbestuurder in de jeugdzorg is de huidige staatssecretaris van het ministerie van van Volksgezondheid, Welzijn en Sport! Hij heeft de leiding over het crisiscentrum in verband met de pandemie van het virus Sars-cov-2. Zijn proefschrift gaat over ongetemde problemen.
Kinderen verdwijnen gedwongen in het netwerk van de leden van Jeugdzorg Nederland. Dat is een internationaal misdrijf. Uit onderzoeken van onafhankelijke juristen blijkt dat het werk van de leden van Jeugdzorg Nederland voldoet aan welhaast alle bestanddelen van artikel 273 f van het Wetboek van Strafrecht waarin mensenhandel strafbaar is gesteld. De branches gespecialiseerde zorg voor Jeugd is georganiseerde misdaad geschoold door cultuur veranderaars die bestuurders en boardrooms trainen in Deep Democracy.
]]>Het is natuurlijk een beetje gek dat de baas van een ministerie zegt dat seks met kinderen een taboe is terwijl onder zijn ministeriële verantwoordelijkheid seks met kinderen hoogtij viert. De kinderen worden niet altijd direct na uithuisplaatsing seksueel misbruikt. De kans op misbruik is tot 400 procent groter dan buiten de jeugdhulp. Kinderen die thuis een keer per week worden misbruikt door de oom die volgens journalist Chris Klomp geen pedofiel is omdat hij niet verlangent naar kinderen in de pre-puberteit, worden in de jeugdzorg tot vier keer per week misbruikt door een oom die eigenlijk geen oom is. En z’n broer.
Een erfenis van oud secretaris-generaal Joris D. En andere perverselingen. De Coronamaatregelen en het kindermisbruik door de jeugdbescherming hebben met elkaar gemeen dat daarvoor mede verantwoordelijk is een secretaris-generaal van een ander ministerie dan dat van Ferd Grapperhaus, die bestuurder is geweest in de jeugdhulp en expert is in ongetemde problemen en is getraind in Deep Democracy door de cultuurverranderaar des vaderlands die klanten door de vingers leert kijken. Zo ook de misdadigers van het RIVM. In Nederland en ook elders zijn mensen die zich druk maken over de pedo-elite die de dienst uitmaakt. Bepaalde personen lijken ritueel kinderen te misbruiken zelfs tot de dood erop volgt.
Erover praten is moeilijk want niet alleen voor Ferd Grapperhaus is seks met kinderen een taboe. Ook voor de kinderen die het moeten ondergaan ligt het gecompliceerd erover iets te zeggen. Voor onderzoekers is het moeilijk het seksueel misbruik van kinderen door de kinderbeschermers te onderzoeken omdat de georganiseerde ambtelijke misdaad bij het ministerie van justitie en veiligheid slim beroept doet op de privacy van de minderjarige slachtoffertjes die goed moet worden beschermd van de privacywet. Bovendien wisselen deelnemers aan deze orgie met minderjarigen fluïde van rol. Zodat ze het zicht erop kunnen weghouden. Kamerleden nemen deel. En een functionaris van politie. Een enkele (oud) officier van justitie. En mogelijk enkele (oud) rechters en/of raadsheren. En journalisten.
]]>Savanna
> Savanna was een driejarige peuter, werd door mishandeling en ondervoeding uiteindelijk dood met een paar sokken in haar mond <a href="http:/uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBSGR:2007:BB8016">in de achterbak van een auto gevonden. De moeder kreeg zes jaar cel en de stiefvader twee jaar. Uniek aan de zaak was dat ook de gezinsvoogd van het meisje is vervolgd. De tenlastelegging was zware mishandeling en dood door schuld. De gezinsvoogd had volgens het OM eerder signalen moeten oppikken van de mishandeling van Savanna en haar eerder uit huis moeten plaatsen. Uiteindelijk is de strafeis ‘dood door schuld’ veranderd in ‘zwaar lichamelijk letsel door schuld’. En werd geen celstraf maar een voorwaardelijke werkstraf van 150 uur tegen de gezinsvoogd geëist omdat het OM een signaal wilde stellen dat gezinsvoogden eerder zouden moeten ingrijpen en niet onschendbaar zijn.
Uiteindelijk is de gezinsvoogd op 16 november 2007 vrijgesproken, op de uitspraak volgde een luid applaus uit de zaal van haar collega's. Uit berichten in de media blijkt dat Hoofdofficier van Justitie van Hollands-Midden mr. C. Nooy, in der tijd aangaf dat er positieve punten aan de uitspraak zijn: ‘toen wij de gezinsvoogd dagvaardden, kwamen er heftige reacties uit de maatschappij. De rechtbank erkende vandaag dat er stevige verwijten te maken zijn aan het adres van de gezinsvoogd. Ook sprak de rechter zijn begrip uit voor onze dagvaarding'.
> <br> Aan de verdachte gezinsvoogd werd primair verweten dat zij, werkzaam als gezinsvoogd, heeft nagelaten maatregelen te treffen, als gevolg waarvan een meisje van drie jaar oud, Savanna, is overleden. De rechtbank concludeerde dat verdachte als gezinsvoogd van Savanna niet al datgene heeft gedaan wat van haar in die situatie kon en mocht worden verwacht. Dit betekende volgens de rechtbank evenwel niet zonder meer dat verdachte een strafrechtelijk verwijt kan worden gemaakt, in die zin dat zij schuld zou hebben aan (primair) de dood, dan wel (subsidiair) aan het zwaar lichamelijk letsel van Savanna. Daartoe zou in ieder geval dienen te worden vastgesteld dat er sprake is van een causaal verband tussen het in de tenlastelegging bedoelde nalaten en die dood dan wel dat zwaar lichamelijk letsel. Vast staat dat de dood van Savanna het directe gevolg is van de gedragingen van haar moeder op 20 september 2004.
Het feit dat de gezinsvoogd van Savanne niet aan waarheidsvinding deed, en dat feitelijk alle medewerkers in de kinderbescherming in strijd met het belang van het kind en de wet niet aan waarheidsvinding doen, is niet aan de orde gekomen in de strafzaak tegen de gezinsvoogd van Savanne. Eerst nu blijkt dat de gezinsvoogd van Savanne in strijd met de verplichtingen als kinderbeschermer geen feitenonderzoek heeft gedaan naar de omstandigheden van de peuter. En kennelijk niet heeft willen weten wat er waarachtig aan de hand was met de peuter en wat er met haar gebeurde. Van waarheidsvinding door gezinsvoogden gaat vanzelfsprekend een speciaal-preventieve, en generaal-preventieve werking uit. De verdediging van de gezinsvoogd stelde:
hoe de hulpverlening ook georganiseerd wordt, er zal nooit voorkomen kunnen worden dat andere kinderen hetzelfde overkomt als Savanna.
Het is vanzelfsprekend dat nu de kinderbeschermers in strijd met de (overigens ambtelijke) taken en bevoegdheden niet aan waarheidsvinding doen, zij er niet aan bijdragen dat voorkomen wordt dat andere kinderen hetzelfde overkomt als Savanne. De afwezigheid van waarheidsvinding door de gezinsvoogd van Savanne is vanzelfsprekend een blatante inbreuk op de beginselen van behoorlijke kinderbescherming. Omdat nu blijkt dat de gezinsvoogd van Savanne niet aan waarheidsvinding heeft gedaan, heeft de gezinsvoogd nagelaten te handelen op basis van de signalen die haar middels waarheidsvindingen zouden hebben bereikt. De afwezigheid van waarheidsvinding door de gezinsvoogd is het nalaten van het treffen van maatregelen. Waarheidsvinding had in het geval van Savanne ertoe bijgedragen of althans bij kunnen dragen dat de peuter tijdig uit huis geplaatst was dan wel geplaatst was op een medisch kinderdagverblijf of een peuterspeelzaal of althans dat de risico's voor Savanna beter ingeschat waren.
Als gezinsvoogd niet aan waarheidsvinding doen is onrechtmatig en de basis voor zware misdrijven. Uit eigen waarneming weet de gezinsvoogd van Savanna dat Savanna een aantal keer blauwe plekken had, er soms erg bleek uit kon zien en kringen onder haar ogen had. De gezinsvoogd heeft zich bij twijfels daarover niet steeds verlaten op waarheidsvinding. De kinderbescherming doet nóóit aan waarheidsvinding. De rechtbank was van oordeel dat, indien verdachte anders met de informatie van derden, haar eigen waarnemingen en de informatie uit het verleden was omgegaan, en zij die informatie ook beter met elkaar in verband had gebracht, zij tot andere afwegingen had kunnen komen. Dat de gezinsvoogd niet tot een andere afweging is gekomen komt omdat -zo blijkt nu- de gezinsvoogd in strijd met de wet en de algemene taken en bevoegdheden van kinderbeschermers, niet aan waarheidsvinding gedaan heeft.
Maasmeisje
> De moord op het 'Maasmeisje' was een geruchtmakende moordzaak in Rotterdam in 2006. 'Maasmeisje' is de naam die gegeven werd aan een in eerste instantie onbekend persoon waarvan enkele lichaamsdelen gedurende een periode van enkele weken werden teruggevonden in gesloten tassen in de Nieuwe Maas. Het zogenoemde Maasmeisje bleek de 12-jarige Géssica Gomes, een Rotterdamse van Kaapverdische komaf. Ze was op het moment van overlijden slechts 12 jaar, een leerlinge van basisschool "<em>Het Pluspunt<em>" in Vreewijk. De zaak doet denken aan die van de peuter Savanna. Die is eind 2004 dood aangetroffen in de kofferbak van haar moeders auto.
Jeugdzorg en de Kinderbescherming bleken ernstige fouten te hebben gemaakt. De Inspectie Jeugdzorg bracht een vernietigend rapport uit over zaak-Savanna (NB: rapport is verwijderd van de site van Inspectie Jeugdzorg). Inspectie Jeugdzorg heeft ook onderzoek verricht naar het falen van de kinderbeschermers bij de dood van het Maasmeisje. Ook in de zaak van het Maasmeisje bracht Inspectie Jeugdzorg een vernietigend rapport uit over de Jeugdzorg (NB: rapport is verwijderd van de site van Inspectie Jeugdzorg). Veiligheid van het Maasmeisje stond niet voorop bij de kinderbeschermers. 'Van professionals in de JGZ mag' volgens het rapport 'worden verwacht dat zij zich bij signalen voor wat betreft mogelijke risico's voor een kind actief opstellen en handelen conform wet- en regelgeving en het basistakenpakket van de JGZ.' Dat actief opstellen en handelen conform wet- en regelgeving en het basistakenpakket van de JGZ houdt vanzelfsprekend waarheidsvinding in. Door in strijd met de wet- en regelgeving en het basistakenpakket van de JGZ niet aan waarheidsvinding te doen hebben de kinderbeschermers willens en wetens bijgedragen de dood van het Maasmeisje.
> <br> Broertjes Ruben en Julian
> De broertjes Ruben (9) en Julian (7) werden 07 mei 2013 dood gevonden in de buurt van het Utrechtse dorp Cothen. De jongens werden zo goed als zeker vermoord door hun vader, die daarna zelfmoord pleegde. De conclusie van de Inspectie Jeugdzorg en de Inspectie voor de Gezondheidszorg naar het handelen van de kinderbeschermers is dat de dood van de broertjes Ruben en Julian in Zeist de jeugdzorg- en gezondheidsinstellingen niet te verwijten was. De zorg was volgens de inspectie niet perfect gegaan en er zijn verbeterpunten, maar <a href="http:/www.rijksoverheid.nl/nieuws/2013/09/30/onderzoek-naar-hulpverlening-ruben-en-julian-naar-tweede-kamer.html">volgens de inspectie was de zorg al met al voldoende (NB: pagina is verwijderd van de site van de Rijksoverheid). Gezien het chronische gebrek aan waarheidsvinding door de kinderbescherming is deze conclusie bizar.
Met geen enkele mogelijkheid kan of mag aangenomen worden dat de zorg door de jeugdzorg- en gezondheidsinstellingen geleverd voldoende is nu de kinderbeschermers structureel in strijd met de wet- en regelgeving niet aan waarheidsvinding doen. Indicatiestellingen of zorg zonder waarheidsvinding bezit geen enkele garantie. In het rapport van de Inspectie Jeugdzorg over het casusonderzoek naar het overlijden van de broertjes Ruben en Julian staat op pagina 37 de volgende zin:
Zogenaamde ‘waarheidsvinding’ is vaak niet mogelijk, soms omdat er geen contacten (meer) bestaan met de andere ouder, veelal omdat feiten zoals die door ouders gepresenteerd worden lijnrecht tegenover elkaar staan.
Deze zin is niet te begrijpen in het licht van de wet- en regelgeving en de taken en bevoegdheden van de kinderbeschermers. Hoezo “zogenaamde 'waarheidsvinding'”? Wat is er “zogenaamd” aan de waarheidsvinding die nota bene in het belang van het kind besloten ligt? Wanneer het OM strafrechtelijk onderzoek doet worden feiten vaak ook lijnrecht tegenover elkaar gepresenteerd. Desondanks zal het OM dan niet bepleiten dat 'zogenaamde' waarheidsvinding niet mogelijk is. Ook staat er op bladzijde 38:
Echter bij veel zorgen kan niet objectief worden vastgesteld of de geuite zorgen terecht zijn, ook niet door een onderzoek door de politie, het AMK of de Raad voor de Kinderbescherming. Dit terwijl het onderzoek naar de gemelde zorgen voor alle betrokkenen, niet in het minst voor de kinderen, buitengewoon belastend is.
Bij veel zorgen kan niet objectief worden vastgesteld of de geuite zorgen terecht zijn? Dat is een aanname die geen enkele grondslag heeft. Als dit zou zijn kunnen Officieren van Justitie hun werk niet doen.
> <br> UHP Hansje
> De UHP van Hansje is een ander (niet dodelijk) wapenfeit van de kinderbeschermers wat de gemoederen van mensen niet onberoerd heeft gelaten. <a href="http:/www.trouw.nl/tr/nl/4492/Nederland/article/detail/3672320/2014/06/14/Uithuisplaatsing-Hansje-schokt.dhtml">De video van de UHP van Hansje is openbaar gemaakt. Vaststaat dat deze UHP met hulp van de sterke arm van politie niet vergezeld is gegaan van een vooraf rechtsgeldig door een deurwaarder betekende rechterlijke last. Dus alleen daarom al is de UHP onrechtmatig. Het 6-jarige jochie werd huilend weggehaald bij zijn moeder na een uitspraak van de rechter. Het wilde niet weg bij zijn moeder. Uit berichten in de media en het verzoekschrift van de kinderbeschermers blijkt dat de UHP kennelijk is aangevraagd in het belang van de vader, om omgang te hebben met zijn kind. Het is niet de rol van de jeugdzorg om de omvang met kinderen voor vaders te verzorgen.
De kinderombudsman stelt een formeel onderzoek in naar de uithuisplaatsing van het het jongetje Hans. Tevens stelt de Kinderombudsman een onderzoek in naar de gevolgen van door de rechter opgelegde uithuisplaatsingen van kinderen van ouders die in een vechtscheiding zijn beland. "Het lijkt er op dat dit geen incidenten zijn, terwijl we helemaal niet weten wat de gevolgen zijn voor deze kinderen", aldus de Kinderombudsman. In de media zegt een woordvoerder van de jeugdzorg over de UHP van Hansje:
Ga er maar van uit dat alles is gedaan om zulke afgrijselijke scènes te voorkomen. Dit wil niemand.
En:
We snappen de emotie die de filmpjes op internet oproepen. Maar dit is slechts één kant van het verhaal. En het laatste stukje van een lang, zorgvuldig gevolgd traject. Je krijgt hier niet te zien wat jeugdzorg heeft gedaan om dit te voorkomen.
Er is geen enkele zorgvuldigheid of kwaliteit te verwachten wanneer er niet aan waarheidsvinding gedaan wordt in de kinderbescherming. Omdat bekend is dat de jeugdzorg niet aan waarheidsvinding doet zijn dit soort sussende opmerkingen van woordvoerders van de kinderbescherming enkel te zien als misleidende bezweringsformules om het verwijt af te wentelen dat de jeugdzorg op schandalige wijze in strijd met wet- en regelgeving opereert.
> <br> Het gebrek aan waarheidsvinding is het fundament voor de grote maatschappelijke onrust in verband met de jeugdzorg. Elke uithuisplaatsing die niet vergezeld gaat van waarheidsvinding, dus waarbij niet geobjectiveerd is wat de waarachtige feiten en omstandigheden zijn, is vanzelfsprekend onrechtmatig én strafbaar.
Bovendien worden kinderen onder toezicht van de kinderbescherming gemiddeld tot 400% meer mishandeld of misbruikt dan in de situatie waar ze vandaan komen. Omdat er in de hele jeugdzorgketen niet aan waarheidsvinding wordt gedaan kan niemand weten of een OTS of een UHP noodzakelijk is. Zonder feitenonderzoek kan het belang van een kind niet worden gediend. Het heeft geen zin journalisten dit uit te leggen. Dan komen ze met allemaal onzin smoezen om de waarheid niet te publiceren. De feiten zijn al tientallen jaren bekend. Kinderen in Nederland verdwijnen gedwongen ten titel van kinderbescherming in een netwerk waar ze gemiddeld meer worden misbruikt en mishandeld dan in de thuissituatie.
Ondanks de hoos aan berichten van ouders die in de problemen worden gebracht door kinderbeschermers en de verhalen van kinderen die hun slechte ervaringen delen en de grote aantallen negatieve rapporten, presteert journalist Margot Smolenaars van Follow The Money te publiceren zeker te weten hoe het echt zit met de staatsontvoeringen. Volgens deze journalist valt de hardnekkige overtuiging dat Nederland kampioen uithuisplaatsing is, niet te onderbouwen. Met geen enkel woord rept de journalist over het feit dat beslissingen van rechters tot uithuisplaatsingen niet op de wettelijke manier worden geëxecuteerd en daarom nietig zijn. Dat er geen waarheidsvinding wordt gedaan blijkt ook niet uit te maken voor de journalist van Follow the Money. Kinderen worden gemiddeld meer misbruikt wanneer ze zijn uit huis geplaatst.
Het lijkt een genuanceerd verhaal wat journalist Margot Smolenaars van Follow The Money heeft geschreven over de Jeugdzorg. Blijkt dat vooral trainers van de jeugdzorg dit “mooie journalistiek” te vinden. Voor mensen die het geweld en de agressie en het laffe liegen en bedriegen van de Jeugdzorg van dichtbij kennen is het verhaal van journalist Margot Smolenaars van Follow The Money het zoveelste bewijs dat journalisten niet naar de feiten willen kijken en daarmee geen rekening willen houden. En kennelijk beroep en gewoonte maken van het leveren van propaganda voor de georganiseerde ambtelijke misdaad wat zich decennia achtereen op grote schaal schuldig maakt aan gedwongen verdwijning en ernstig misbruik en mishandeling van kinderen. Journalist Chris Klomp van chrisklomp.nl is ook zo’n gewillige wegkijkers.
]]>Naast Bram Bakker zat Catherine Keyl die journalist is en schrijft voor de Telegraaf wat tot de grote doofpotmedia behoort. Stichting Geen Doofpot imponeert als doofpotorganisatie. Het zal klokkenluiders na onderzoek door Bram Bakker gek verklaren. Of na onderzoek door ingehoerde journalisten zelf afdoen als ‘fake news’. Bram Bakker en Catherina Keyl hadden in hun publicitaire loopbaan als professionals allang de deksels kunnen halen van de meest vuige doofpotten. Ze doen het niet. Ook niet nadat ze erop zijn gewezen dat juist zij als prominente vertegenwoordigers van de journalistiek en zorg bijdragen aan internationale misdrijven en massamoord en collectieve mishandeling van de jeugd.
Bij Bram Bakker resoneerde het niet dat wat wordt beweerd over AIDS en HIV niet waar is. Dat zei Bram Bakker afgelopen donderdag tijdens een kort interview voor Radio hét Goede Nieuws™ op goedenieuws.nl. In de tussen tijd hadden Bram Bakker en zijn collega’s van Stichting Geen Doofpot op internet het bewijs kunnen vinden dat de internationale medische wetenschap al sinds 1984 op de hoogte is van het feit dat AIDS niet door HIV wordt veroorzaakt want dit is bewezen door Robert Gallo in Science in 1984. Het was moeilijk desbetreffende publicatie te bemachtigen omdat het achter de betaalmuur van Science staat. Iemand van The Perth Group was zo aardig per e-mail een kopie te sturen. De publicatie maakt onderdeel uit van de vakliteratuur van Bram Bakker. Bram Bakker zwijgt in alle toonaarden.
Dan de jeugdzorg waaraan Bram Bakker bijdraagt met zijn Depressiegala. Ook daarover zijn feiten en omstandigheden bekend uit de vakliteratuur van Bram Bakker. Depressieve jongeren worden dankzij Bram Bakker in handen gegeven van de organisatie waar zij tot 400% meer kans hebben op mishandeling en misbruik dan elders. Het structurele misbruik en de structurele mishandelingen van minderjarigen in de jeugdzorg is allang bewezen met talrijke gezaghebbende rapporten. Niemand doet er iets mee. Men neemt de rapporten in ontvangst. En gaat gewoon verder op de ingeslagen weg hele generaties jeugdigen slopend. De Nederlandse Kinderbescherming sloopt doelbewust hele gezinsopstellingen voor geld.
De jeugdzorg is een geldfabriek voor profiteurs die zo laf als ze zijn hun strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijk kader misbruiken om jongeren uit eigen naam uit huis te plaatsen op kosten van de schatkist. En te misbruiken en mishandelen voor geld. Des te meer jongeren de jeugdzorg sloopt des te meer geld er gaat naar de kinderbescherming. Jeugdzorg is jongerensloper. De moorden op jeugdigen die voor de rekening van jeugdzorg zijn komen nooit aan de orde in de Twitter diarree van Bram Bakker. Wel zijn eigen aftreksels over die keer dat Brammetje Bakker zelf het patiëntje was. De reacties van Bram Bakker en Stichting Geen Doofpot op de Holocaust zijn voorts antisemitisch en feitenvrij. Er was geen Holocaust want de Joden hebben het niet gedaan.
]]>Psychiater Bram Bakker faciliteert in ieder geval twee omvangrijke doofpotten met zijn werk. Aan de ene kant de medicijnmoorden van de AIDS-lobby en aan de andere kant de gedwongen verdwijning en mensenhandel van de kinderbescherming. Bijvoorbeeld het Depressiegala van Bram Bakker is een toegangspoort voor de jeugdzorghel want vooral gericht op jongeren en met secretaris-generaal Erik G. vooraan op het podium als opperhoofd van de georganiseerde misdaad. Catherine Keyl is journalist. Journalistiek is het beroep van terroristen en doofpotters. Meeste mensen denken dat journalisten de waarheid op tafel leggen. Verkeerd gedacht.
Journalistiek is het beroep van de geestelijk vaders van internationaal terrorisme en internationale misdrijven en het beroep van zij die de ideeen verspreiden onder het mom van vrije meningsuiting en lobbyen voor de uitvoering. Journalisten -zo is de jaren lange ervaring- doen niks anders dan feiten en omstandigheden onder de pet houden die bewijzen dat journalisten de kwartiermakers zijn van de Holocaust en dat de torens van de Twin Towers niet door de vliegtuigen kunnen zijn ingestort. Dat AIDS niet door Hiv kan worden veroorzaakt heeft Bram Bakker al bij en tijden zijn propedeuse geleerd toen hem het verschil tussen virussen en syndromen werd uitgelegd. Ook staat het door Robert Gallo bewezen in Science mei 1984.
]]>Verder valt niet te begrijpen waarmee de Amsterdamse Deken zich bemoeit. De Deken heeft geen rol in een civielrechtelijk geschil tussen partijen. Bovendien is Jeugdzorg de wederpartij van advocaat mevrouw mr. Nakad. En die doet alles om goed werkende advocaten uit te schakelen. Advocaat mr. Nakad is niet de eerste raadsvrouw of raadsman die buiten spel wordt gezet in Jeugdzorg zaken door een Deken van de Orde van Advocaten. Andere advocaten zijn haar voor geweest. En de Amsterdamse Deken is al twee jaar in de weer om te bewerkstelligen dat een jurist die soortgelijke ervaringen met Jeugdzorg heeft als Nakad niet in de advocatuur terugkeert. De Amsterdamse Deken treedt actief op om geschillen in het voordeel van Jeugdzorg te beslechten. Terwijl hij daarvoor niet is aangesteld.
Alles wat van en over mr. Nakad op internet staat wekt de indruk dat ze de zoveelste hardwerkende advocaat is die professioneel wordt uitgeschakeld door de georganiseerde ambtelijke misdaad. De Amsterdamse Deken is ermee bekend dat sprake is van georganiseerd sadistisch kindermisbruik in de Jeugdzorg en de Kinderbescherming omdat hem de feiten zijn voorgehouden in de zaak van de jurist aan wiens her-beëdiging de Deken niet mee wenst te werken in verband met de overigens goed onderbouwde standpunten en beweringen van deze jurist over de jeugdzorg en de kinderbescherming. Wat is er mis met het bestuur van de advocatuur? De Deken is advocaat bij een gerenommeerd kantoor met een indrukwekkende staat van dienst. De Deken zelf heeft vanzelfsprekend een reputatie hoog te houden. Niet alleen die van hemzelf. Ook die van de advocatuur in het algemeen. Nu als toezichthouder in diverse zaken imponeert de Amsterdamse Deken als raadsman van georganiseerde ambtelijke misdaad. Dat kan nooit de bedoeling zijn van de Deken.
Misschien dat de wijziging van de Advocatenwet van 2015 debet is aan dit gekke optreden van de Deken. Toen zijn de kernwaarden van advocatuur in de Advocatenwet verankerd. Daarnaast is de Deken toezichthouder in de zin van het bestuursrecht. Omdat de Amsterdamse Deken ook nog altijd advocaat is, hij heeft een dubbelrol, is hij als toezichthouder op grond van de in 2015 wettelijk verankerde kernwaarden in de advocatuur verplicht deskundig en partijdig in verband met de belangen van zijn cliënten en/of die van zijn kantoor. De Amsterdamse Deken ziet de wereld door de dikke bril van de belangen van de cliënten van het gerenommeerde Advocatenkantoor waar hij reeds een eeuwigheid werkzaam is. Alle advocaten zijn verplicht partijdig en deskundig. Altijd. Ook wanneer ze niet optreden als advocaat.
De Amsterdamse Deken is gespecialiseerd in arbeidsrecht. Dat is een hele andere tak van sport dan bestrijding van georganiseerde ambtelijke misdaad. De grap met de Amsterdamse Deken is dat hij bevoegd en verplicht is aangifte te doen tegen Jeugdbescherming W. die heeft geklaagd over Nakad. Jeugdbescherming W. is de civiele overheid dus de medewerkers zijn ambtenaren voor de wet, althans het strafrecht. Omdat de Deken thans bekend is met bepaalde door ambtenaren begane strafbare feiten, en de Amsterdamse Deken niet is belast met de vervolging daarvan, is het de ambtsplicht van de Amsterdamse Deken aangifte te doen tegen Jeugdbescherming W. die klaagt over het goede werk van mevrouw mr. Nakad. De Deken is het niet bevoegd eraan bij te dragen dat de misdrijven in de Jeugdzorg onder de pet worden gehouden of het georganiseerd sadistisch misbruiken van kinderen te gedogen.
Op grond van de artikelen 160, 161 en 162 Strafvordering is de Amsterdamse Deken bevoegd en verplicht aangifte te doen tegen Jeugdbescherming W. in verband met van menschenroof en misbruik van macht gelegenheid en middelen. Deze aangifteplicht voor ambtenaren is juist bedoeld om ambtelijke corruptie te voorkomen en bestrijden. Deelnemen aan ambtelijke corruptie zoals de Amsterdamse Deken nu lijkt te doen staat enorm slecht op zijn CV en straalt af op de gehele advocatuur. Van de Amsterdamse Deken is bekend dat hij ervan houdt strikt regels te handhaven. Wat er op neer komt dat de Amsterdamse Deken in verband met Jeugdzorg- en Kinderbeschermingzaken gewoon zijn aangifteplicht dient na te komen.
Door mevrouw mr. Nakad aan te vallen vervliegt alle hoop voor cliënten in de Jeugdzorg. Rechtshulp in Jeugdzorg kwesties is een drama omdat de Jeugdzorg en de Kinderbescherming stelselmatig macht misbruiken en bevoegdheden scheden. Mevrouw mr. Nakak is niet de enige advocaat die ervan melding maakt dat ouders worden bedreigd geen advocaat te nemen als ze hun kind niet kwijt willen raken. Ouders worden ook bedreigd om niet meer samen te leven als ze hun kind nog willen zien. De Deken moet eens bij de advocaten van de Jeugdzorg en Kinderbescherming vragen om een kopie van de deurwaardersexploten en verslagen van binnentreding die passen bij een rechtsgeldig UHP of OTS. Grote kans dat die er niet of significant te weinig zijn.
]]>