Chris Klomp en het Jeugdzorgmonster
De wreedheid waarmee kinderen in Nederland worden geroofd van ouders en verkracht is ongekend. Uitbundig ondersteund door journalist Chris Klomp en zijn strijdmakker Norbert Dikkeboom, die met een groepje andere ‘NSB’ers’ volop jacht maken op ouders die hardop stellen en beweren dat jeugdzorg een crimineel bolwerk is en/of in conflict komen met de andere ouder met betrekking tot de kinderen. Dwaze ouders of anderen die het Jeugdzorgmonster in de ogen moeten zien, en niemand die hen helpt. Zeker journalist Chris Klomp niet, die met zijn matties in de sociale media steevast olie op het vuur gooit. Natuurlijk, die vaders en moeders moeten gewoon de mond houden en braaf zitten en pootje geven; alleen zo werkt dat niet.
Wat steekt aan het geheel is dat journalist Chris Klomp zeer gedetailleerd, goed en ter zake kundig is geïnformeerd over de zeer ernstige misstanden in de jeugdzorg en wat daarvan de precieze oorzaak is. Het is helemaal niet moeilijk te zien en te begrijpen wanneer de ogen niet worden gesloten voor de feiten. Voor advocaten en gemachtigden is het zeer moeilijk tot onmogelijk om in jeugdzaken civiel bij de kinderrechter goede rechtsbijstand te verlenen. Dat is bijkans niet te doen. In de eerste plaats zijn de verhoudingen zoek. Jeugdzorg is de civiele overheid met strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader. Lijkt sterk op monopolistische machthebbers die het niet goed voor hebben met belanghebbenden. En de zaken met betrekking tot kinderen zijn met gesloten deuren. Zelfs opa en oma komen niet binnen. Niemand ziet wat er gebeurt achter die deur. Ook journalist Chris Klomp niet.
In de tweede plaats wordt in de kinderkamer bij de rechtbanken en gerechtshoven het gewone bewijsrecht niet gehandhaafd. Ouders kunnen produceren aan stukken wat ze willen en dat komt niet aan bij kinderrechters. De kinderrechter is geen onderzoeksrechter. De kinderrechter onderzoekt niets. Alle autoriteit ligt bij de kinderbeschermers, die bijkans ambtsedig worden geloofd door de kinderrechters en onaantastbaar kunnen optreden. Over hen klagen wordt altijd gewroken. Dat de jeugdzorg dwingend recht niet handhaaft en dat niemand zich daarom druk maakt, zelfs journalist Chris Klomp niet, is stuitend. Complotdenkers stellen dat de overheid wordt bestuurd door pedo’s. Gezien de ernst en omvang van het misbruik van kinderen voor geld en bevrediging van perverse prikkels anderszins door de jeugdhulp, bestaat het vanzelfsprekende vermoeden dat het een pedo-organisatie of organisatie van pedo’s is.
In tegenstelling tot journalist Chris Klomp, die beweert dat het misbruiken van kinderen iemand nog geen pedo maakt, gaan gewone welopgevoede mensen er gewoon vanuit dat het woord pedo een scheldwoord is voor iemand die daadwerkelijk kinderen misbruikt. Pedofilie is overigens ook aan de orde in verband met all die rapporten die zijn verschenen al die jaren met betrekking tot de jeugdzorg. Pedofilie onder vrouwen om precies te zijn, wat een ondergeschoven kindje zou zijn. Denk bijvoorbeeld aan vrouwen die van kinderen houden en het als hun rol zien te zorgen voor kinderen van anderen en daarvoor zoveel over hebben dat ze zich inschrijven bij de Kamer van Koophandel om bedrijfsmatig kinderen op te vangen, die door de jeugdzorg uit eigen naam worden gedistribueerd over heel Nederland.
Advocaten die te hard klagen over de misstanden in de jeugdzorg lopen risico van confrontatie met het tuchtrecht. Dat blijkt onder andere uit het feit dat juristen die de vinger op de zere plek leggen, niet tot advocaat worden beëdigd wegens hun standpunten en beweringen. Journalist Chris Klomp zou de boze dwaze ouders kunnen helpen door ze gerust te stellen omdat hij namens iedereen de honneurs waarneemt bij het doen van aangifte tegen de georganiseerde misdaad in de kinderbescherming. Dat doet hij niet. Samen met Norbert Dikkeboom jaagt hij op mensen met een grote mond of afwijkende ideeen, en gangstalkt hij ze in de sociale media. De eenzijdige berichtgeving van journalist Chris Klomp in verband met de jeugdzorg is bewust en opzettelijk. Hij kiest ervoor partijdig te zijn en de zogenoemde autoriteiten uit de wind te houden. In Nederland worden kinderen bedrijfsmatig beschermd door een branche die daarbij internationale misdrijven, mensenhandel en andere vormen van misbruik van kinderen pleegt, ook seksueel.
Andere kinderen in andere landen worden elke dag gewoon tot gehakt gebombardeerd of verhongeren omdat een door journalisten opgerichte, statelijk acterende terroristische organisatie de machthebber wil zijn. De berichtgeving over de jeugdzorg van journalist Chris Klomp en zijn reacties op input die hij heeft ontvangen van professionals met praktijkervaring doen in redelijkheid vermoeden dat hij moedwillig bedrijfsmatig wegkijkt voor geld. Zijn donateurs vinden het prachtig zoals journalist Chris Klomp en Norbert Dikkeboom de boze dwaze ouders nog bozer en dwazer maken met hun ondermijnende getrol en gesar. Norbert Dikkeboom was ook de jager die op complotdenker Willem Engel schoot. Nu helpt hij journalist Chris Klomp de georganiseerde misdaad bij de overheid verdedigen in de media.
Permalinks
- Permalink to this version
- 03e72fdca5ef45dc9ea09e42b5c18b6e
- Permalink to latest version
- 07M149PZJ8