Moordenaar Marianne Vaatstra vrijuit
De moordenaar van Marianne Vaatstra lijkt in bescherming te zijn genomen door het Openbaar Ministerie. Precies zoals publicist Wim Dankbaar beweert. Wim Dankbaar wordt steeds afgerekend door de rechtspraak op zijn “methodes”. Wim Dankbaar maakt vormfouten waardoor de inhoud van zijn beweringen door niemand serieus wordt onderzocht. Het Openbaar Ministerie bewijst zelf in het Onderzoek Ali Hussein Hassan dat het de potentiële moordenaar heeft uitgesloten van daderschap op basis van het DNA van de verkrachter.
De fouten van het Openbaar Ministerie blijken uit het woordje “moordenaar” in de zin “uit een dna-test blijkt dat zijn genetisch materiaal niet overeenkomt met dat van Mariannes moordenaar” in het Onderzoek Ali Hussein Hassan op de site van het Openbaar Ministerie. Deze dna-test speelt zich af in oktober 1999. Het Onderzoek Ali Hussein Hassan dateert van 31 januari 2011. Het Onderzoek Ali Hussein Hassan is tot stand gekomen nadat onder andere Wim Dankbaar te dicht bij de waarheid kwam, aldus Wim Dankbaar. In 1999 wist het OM niet of een of meerdere personen betrokken waren bij de verkrachting van en moord op Marianne Vaatstra.
Wim Dankbaar bezit zelfs een verklaring van een ooggetuige. Niemand in de journalistiek en media vindt de opinie van Wim Dankbaar boeien want er is tenslotte een boer veroordeeld. De inhoudelijke beweringen worden door niemand diepgaander onderzocht omdat iedereen zich vermaakt met de vormfouten van Wim Dankbaar. Wim Dankbaar is alles kwijt. Zijn geld. Zijn reputatie. Zijn huis. Terwijl hij ervan overtuigd is de waarheid te spreken over de moord op Marianne Vaatstra. Er zijn talrijke goede gronden om in alle redelijkheid te vermoeden dat Wim Dankbaar gelijk heeft. En dat de top van justitie inderdaad tot het bot is gecorrumpeerd.
Het verloop van het onderzoek ter zitting in de zaak van de verkrachting en moord maakt een vreemde indruk. Er mochten geen opnames gemaakt worden. Is toch gebeurd. Het OM beeld zich van alles in wat onmogelijk lijkt. De rechters maken bij herhaling er een punt van Marianne Vaatstra erom bekend stond letterlijk van zich af te bijten. De verdediging kopt de voorzetten geen enkele keer in. Als Jasper S. van de kennelijk vooraf besproken verhaallijn af dreigt te wijken en twijfel kan ontstaan over zijn bekentenis grijpt de advocaat in.
Jasper S. lijkt woorden in de mond te zijn gelegd. Precies zoals Wim Dankbaar beweert. Er zijn allerlei getuigen die feiten hebben waargenomen. En waarvan het onverklaarbaar is dat hun getuigenissen geen gewicht in de schaal hebben gelegd. Het verhaal van de fiets is ook bizar. Dan het pasje waarmee is gepind. Of die aansteker. En er was geen bloed. Ze lijkt er te zijn neergelegd. Via de binnendoorweg van de caravan op het terrein van het AZC naar het weiland waar ze is gevonden door personen die vanaf de andere kant bij het PD zijn gekomen en waarschijnlijk verantwoordelijk zijn voor de loopsporen waarop Peter R. de Vries zich beroept.. Het mogelijke moordwapen is afgestaan door de politie.
Heel veel weldenkenden hebben eindeloos veel vragen over de ware toedracht van de moord op Marianne Vaatstra die niet worden beantwoord. Ook het hierboven bedoelde woordje “moordenaar” in het Onderzoek Ali Hussein Hassan laat zien dat de methodes van het OM niet deugen. Het OM wist en kon in oktober 1999 niet kon weten of het dna van de “moordenaar” afkomstig was. De premisse dat het dna van de moordenaar was is de fout waarop steevast niemand wordt gewezen door Wim Dankbaar, Chris Klomp of Peter R. de Vries. Van Wim Dankbaar is dat een schoonheidsfout. Van Chris Klomp en Peter R. de Vries is dat een schande. Voorst werkt in het nadeel van Dankbaar dat Klomp en De Vries kennelijk doelbewust zwijgen over het feit dat de rechtspraak terrorisme gerelateerd wordt bedreigd en bedrogen om te zwijgen over andere zware misdrijven van de top van justitie.